Потоа оди во гостинската одаја, оттаму донесува две веленца, со едното го наметнува Јосифа, а со другото Лазора и вели Сѐ уште е студено навечер.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Максим се наведнува нанапред и преку Лазора загледан во Јосифа, вели Уморе е, и тој рамно со Лазора не спиеше.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)