Но, мој е впечаток, Урошевиќ не успева величествено докрај да го задржи оној “суспенз” навестен во почетокот и неговиот расказ, и покрај целата јазична брилијантност со која е исткаен, сепак завршува по малку банално, “жанровски”, како некаква младешка носталгична приказна со одвишок ресентиман).
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)