навира (гл.) - солза (имн.)

Не му се дели од нас, му навираат солзи, ама ги голта. Не ги пушта на земја, не остава да му се видат... 222
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мајка го гледаше Татко в очи, беспомошно. На очите ѝ навираа солзи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Слезе Анко и застана под прозорецот да го слуша. Го слушаше а на очите навираа солзи.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- А-а! Ами ти што? Андон ги избриша со два прста влажните краеви на устата и пак плашливо затрепка; секогаш кога ќе се смееше, од ситните очи му навираа солзи.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)