„... Јас очекував да ме покани да седнеме, но таа намами кон внатрешноста на собата, се сврте кон мене, ми се загледа право в очи и, приближувајќи ми се подадено,очигледно охрабрувајќи ме, се почувствував толку слободен што ја потфатив со двете раце околу слабините, а таа, за возврат, ми ги фрли своите две раце на рамената.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Откако ќе ја прими, ќе биде ли подготвен со својата рамнодушност уште да ја прима доблеста, да ја намами кон себе, со помош на онаа, што веќе еднаш ја примил?
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)