Луѓето се сити од ИРА во Белфаст. Или за Арапските терористи? Наречете го „Смрт во Минхен“?
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
За мене, за заречениот ерген, појавувањето на таа иста Стојна на мојата врата по полноќ, не беше ништо друго туку почеток на втор дел или продолжение на приказната што веќе беше набележана.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А другион дел од настанов, или непогодица наречи го ако сакаш, што се случи помеѓу мене и таа иста Стојна во наши денови, мислам на оној случај кога наврати во мојата соба во Бањи дури откако бев пензиониран, не можев да го протолкувам поинаку одошто само како нејзино навраќање кај старата љубов, за да чепне уште малку, се разбира нешто ако останало од таа стара љубов.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Во Милдред Пирс, Џоан Крафорд отелотворува токму таков вид на жестокост.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Наеднаш спротивставувајќи ѝ се на презирната ќерка со секавичнa јарост во онаа прочуена кулминациска сцена, таа ѝ дава речовит и гламурозен израз на жестината што веќе им тлее на долго маргинализираните и малтретирани луѓе – жестина што лесно се разгорува во услови на краен стрес.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Наречете го тоа моќ на хистеријата или наречете го востание на абјектните, наречете го дури и феминистички гнев: можеби сите тие се различни имиња на едно и исто нешто.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
„Семјоне Иванович“, му се обраќам јас на татко ти со внимание но и со вознемиреност.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Како сакате наречете го тоа. Немоќ. Снаоѓање. Барање решение и таму каде што секоја надеж е загубена!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Сè друго наречи го трици и фрли го на свињите".
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Што се однесува до мене, јас го нарекувам: голема средба на правдата со вистината иако знам дека тие никогаш и нигде не се сретнале.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)