насели (гл.) - пустински (прид.)

Додека тој пистаел-наратор дреме „обвиткан со својата горделивост дека изградив куќа, речиси, со свои раце и по своја кројка“, ќе почне да го боли „тишината, празнината и самотијата“,а тогаш ќе го напуштат и зборовите и ќе го „насели пустински песок, немост и глува тишина“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ме насели пустински песок, немост и глува тишина. Глувотија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)