Сепак, насмевнат во себе, отиде на кафе во ресторанот „Пушкин“. Намерно, се разбира.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Се насмевна во себе. Секако, секако ... овој човек на плажата — колку години има? Шеесет и пет? Седумдесет? — чкрташе и шаркаше наоколу.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Смешно, ќе ви се насмевнам в лице ако ве има, со презир и похота, со грч во срце што како клопче го собирам, иронично ќе ве исмеам, зошто вие не сте ми поважни од децата мои...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
После се плашеше, не можеше да се насмевне во мракот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)