насмее (гл.) - и (сврз.)

— Мори, оти да не меси, зар му се суи рацете!? — одговорија овие, наглас се насмеаја и се завртаја назад да видат дали ги гледа ќатипчето од конакот, кое веќе одамна беше ја „обесило пушката" кај Петкана Милевска.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дедо Стефан беше еден намќор човек: никогаш не знаеше да се насмее и секој збор го изговараше налутено, гледајќи те попреку. Но правничен и добар човек.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
А ти, Пандил, што велиш? Овој зинува да се насмее и така, зинат, ја истура кофата земја.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Умешноста да насмееш и да расплачеш, сплетена во едно, овде е чудесна.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
СИМКА: (Прва се тргнува). Пушти ме... Пушти ме...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Милувам секој ден под твојов прозорец да поминам и секој пат со уста слатко да ми се насмееш и со очи мило да ме погледаш!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СПИКА - На убавата ко слика спикерка во кревет ѝ се спикал еден спијач. Како е твојата спила, драга моја; пие ли нешто “, или има спирала!?“, ја прашал спијачот изненадената спикерка. „Пие спиритуално и мрази аспиранти!“ рекла спикерката. „Дишан“, рекол спијачот, „спиритус, спирала, аспирант...“ „Гринавеј“, рекла спикерката, „лошиот господин Спика и фината Џорџина...“ „Ете, сплискавме уште еден разговор“, рекол спијачот. „Без да спискам!“, рекла спикерката. Спијачот се насмеал и заспал.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Видов милион нули на таа линија како се криват и губат во далечината, се насмеав и реков: „Извините, јас не сум математичар.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Реков дека сум ја купил за сестра ми, која демек такви украси носи секогаш само на едното уво.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Јас се насмеав и се вратив кај масата. Оттогаш почнавме да се гледаме секој ден.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сите го погледнаа трепкајќи и тогаш, сфаќајќи, се насмеаја и завртија со главите.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ме погледна, се насмеа и со смеење се исправи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш Здравко се насмеа и јас почнав да го тепам: по глава, преку очи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)