нафрлува (гл.) - на (предл.)

Но качаците како ливоти, истата или следната ноќ, пак се нафрлуваа на селото.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тој пак се нафрлува на карпата. Од некаде му надојдува сила.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И пак се нафрлува на карпата. Започнува битка, тешка, неизвесна и без крај.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)