ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Сѐ беше добро, немаше болка и последниот детаљ од неговиот живот беше разголен, разбран, простен.

Зашто си збор и зашто зборот не е живот па затоа и трае, му одговори каменот, се прегрнаа и видоа дека нема болка во неизбежното.

А ти немаш бол и не си глад и не си нож.

Цигарата догоре во моите прсти, и јас, како самиот да догорувам, немав бол за тоа догорување.

ЕВТО: Сите што ја немаат болката, го знаат лекот.

Кога дојде времето да се замине во ресторан, меѓутоа, таа веќе не можеше да издржи, и покрај тоа што Френк беше доволно внимателен во шест и пол да ја повика галеријата и да каже да не се грижи; немал болки и сѐ е во ред, но сепак решил да одседи додека е густо - „додека е ретко”, се исправи - и да пушти брзалицата да мине, извини на изразот и не забо­ равај: тирамис.

„Млад е“, рече жената. „Ковчињата му се меки. Да викнам ли бајачка?“

„Не“, рече Никола Влашки. „Нема болка што не сум ја совладал.

Додека чекорев натаму, замислував како Густав лежи на креветот по мозочниот удар, лежи во бессознание, а Клара седи крај него, знае дека тој заминува, и првпат го гледа не како свој брат и заштитник туку како свое дете, се обидува да го разбуди од она што не е сон и од што никогаш нема да се поврати, му зборува и тоа веќе не е гласот на сестра која го моли да ја заштити од мајка им, тоа е сега глас на мајка која се обидува да го утеши своето дете во неговата нема болка, тоа е глас на мајка различен од гласот на нивната мајка, глас со кој Клара се обидува да го увери дека сѐ ќе биде добро, дека ова ќе мине, заборавајќи дека така се обидува да се разувери самата себе.

А потоа, кога дознава за загинувањето на двата најстари од малите Густави, нема да може ни себеси да се разувери.