нема (гл.) - крило (имн.)

- Но, мислам, немаат крилја? - ... Можеби си во право...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
ПОД ОДСЈАЈ
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Немаа крилја, но имаа силни раце и цврсти рамена за да пренесуваат ранети и да носат на врв рид сандаци со муниција и долги букови трупци за градење бункери и силни дланки за држење лопати и казми за да копаат ровови и од таму, од врвовите, гледајќи во далнината им се чинеше дека ќе ги здогледаат своите чеда.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
ЕВТО: Немам крила. МИХАЈЛО: Ние сме луѓе. Не сме птици.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
На шарени низи ноќе го бесат портокалот со дневен сјај на таинствен обред искубани птици никогаш мој до крај немаме крилца, немаме песна од разбеснет ветер крици во бескрај.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Маслините во канти по патот, олеандри, крај морето етер со задсмртен пој се надига чекан над птицата- вампир никогаш, Солун, никогаш твој во срцето кол, на земјата патник. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 130
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Птица да се сторам и да долетам до таму... - пишуваа нашите мајки – но, немаа крилја и не долетуваа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)