Овде „одговорноста за личниот живот” е дислоцирана, не се знае на кој шалтер.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Лесен, за да можам да го затресувам кога ќе се запраши од погрешни зборови искажани во лутина, што тежат, а немаат тежина.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Мојата позиција за жал нема тежина да “лупам по беднава шведска маса”, но затоа имам засолниште во уметноста осознаена како религија... ако воопшто тоа може да биде утеха во контактот со силните идиоти.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ако си од таа страна на шалтерот, меѓу „одбраните”, тогаш можеби и можеш да трупаш фрази за фатализмот и судбината, но тоа нема тежина, нема морална потпорна точка.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)