Во одајата негова немаше чаша, ни клучот златен од тезгата од пазарот во Дамаск го немаше, оти тој беше цврсто забиен во клучалницата на гревот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Немаше чаша да ја наполнам, да се олади колку толку па да ја испијам. На сè помислиле. Клети да бидат.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)