нема (гл.) - во (предл.)

Ништо посебно важно нема во шамивчето, само малку сужено нане помешано со малку сол.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Немаше во градот човек со коза, партиец или не, којшто не ги користел услугите на прчовите на Чанга при плодењето на козите. И не само тоа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се напинам, се напинам со сета сила, но енергијата ми останува некаде во мене, некаде во стомакот, некаде во некој празен простор во желудникот, таа тамо лебди како пердушка и нема во себе никаква тежина со која ќе налегне за да потисне нагоре енергија која ќе ми го поткрене јазикот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Некој празен простор и јас сум во сиот тој простор, но и мене ме нема во него.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Такво нешто нема во ниедна земја во Европа! Сите замолчеа.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
На другиот ден, тој ја мина границата и влезе во поробена од Турците Македонија...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Башевски како да се надоврзува на Селимовиќ, но додека Селимовиќ го воведува ликот на Хасан, кој верува дека спасувањето на братот не може да се доведува под прашање заради виша правда, туку дека правдата може да се оствари само преку поединечното спасување, т.е. дека универзалното го нема, ако го нема во поединечното, во Бунар нема позотивни нишки на ликови чија етика не се доведува под прашање.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но на почетокот на подврзаниве листови имаше една поединост што ја немаше во текстот објавен во „Цариградски весник“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Моите сопатници го окупираа со багажот речиси целото купе. Немаме во него никој друг освен нас.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Трговијата со порнографија и со евтина секси булеварска литература, која овде, на „Пигал“, се продава на секој чекор, ја немаат во свои раце Французите.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сепак, да не се разбере криво, личната гордост немаше во тоа којзнае каков удел, а прашање е дали и воопшто имаше.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А најтешко е кога ќе треба на враќање да се пребројат: четата или десетината е проретчена и гледаш - мнозина нема во стројот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Досега само еднаш сум патувал со него, и тоа пред неколку години, кога учителот нѐ поведе да нѐ запознае со градот и да го видиме сѐ она што го нема во нашето село.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Поседите вие дури да втаса вечерата, a јас ќе вида шо има — шо нема в село — рече и слезе долу до кај кулата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Митре му ги наброја Сивевите „мили" гости и Тодор разбра дека никаков аскер нема в село, бидејќи, ако го имаше, забитот сигурно ќе беше Сивев гостин.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тоа што го гледа, тоа го молчи – не е како оние поднапиени музичари долу кои севзден ја пеат само песната за кондорот, божем други песни нема во планинава со коишто да им го штукнуваат умот на дојденците којзнае од каде научно наречени туристи и авантуристи, а може и безделници.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
- Ако ме нема во животинско царство, не значи дека не постојам.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Така настануваат живи суштества што ги нема во природата.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Така што и покрај строго „испарцелираното“ време во текот на учебната година, момчето немаше во себеси развиено чувство за неговото траење.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Колку и да беа современи, уште по нешто ги држеше за традицијата; а и ништо необично немаше во тој обичај, сè додека мажите си имаат свој разговор за политиката, а жените свој за козметиката.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но тој не можеше, како татко му него, допрва да го земе за рака и да го контролира, да го дисциплинира и, едноставно, да го држи покорен; зашто, едно имаше отпор кон таков начин на воспитување во кое гледаше просто повторување на односот од татко му кон него, а и друго и времињата на нивните детства беа различни, па она што го имаше неговиот син тој го немаше во своето детство, така што не можеше да се снајде во него како што веруваше дака се снашол во своето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сè што немаше во другите дуќани, отворени од народната власт како народните магазини, можеше да се најде во наџиџаниот киоск на Курназ, склепан од колонизаторска пилана, пребојадисан со окупаторска краска и подновен со домороден фирнајс - од напрсток до цурак.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но немаше во неа што да прави, што да пресоблекува - освен што на столот префрлена на потпирачките го чекаше не само испрана туку и испеглана кошулата со кратки ракави.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Нема во Велгошти бели цреши. - решителен беше чичко Томе. - Ни бели цреши, ни бели жени.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Андреј Бели, боите и малку теософија (I) “Бог е светлината и нема во него никаква темнина”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Опиумот во неговата сирова форма практично и го нема во Британија.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Одредбата од ЗСС (2008), дека во текот на штрајкот треба да се извршуваат работите кои се во врска со закажаните расправи и рочишта, односно со јавните седници за донесување и доставување на сите одлуки во законскиот рок (чл. 33, ЗСС/08), ја нема во новиот ЗСС (2014), но сè уште е на сила во Законот за судовите (чл. 98, ЗС/06).141 Наместо оваа одредба од стариот ЗСС, во новиот ЗСС е пропишано дека во текот на штрајкот вработените во судската служба се должни да обезбедат минимум непречено извршување на функциите на судот и неопходно ниво на остварување на правата и интересите на граѓаните и на правните лица (чл. 59, ЗСС/14).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Светлоста на знаењето нема во себе топлина; оној што само знае, а не верува во Бога, чтение врши така што се лизга само по буквите и зборовите, како светлината месечева што се лизга по карпата, не навлегувајќи во нејзината утроба и не стоплувајќи ја, затоа што таа светлина, студена, никогаш не ќе може да ги загрее душите на зборовите, да ги оживее и да ги разбере вистински, со срце, а не со разум.“ Мислев дека сонувам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А кога слушнале отците што ме нашле дека дете половингодишно знае најразчични собитија да преподава, и дека тие собитија корен немаат во стварноста, туку се дрво во воздух, измислица чиста, ме нарекле Сказник.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ме одби поради него, и сега го нема во мене, а го има секаде: во класјето крај патот, во билките и животните, во рибите во водата и птиците во воздухот, во очите на луѓето, во сите створови.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Зарем гласовите од првиот збор, мил, не нѐ потсетуваат на мајчина благост, на зборовите мајка и млеко, атик, зарем ги нема во зборот татко, кој е строг?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Слеговме во Стоби; тој ме држеше за рака; немаше во тој допир ништо сексуално, ништо еротско; ме држеше како да е светец и како да сака да ме воведе во света тајна; одевме, и набргу се најдовме на местото каде тој се имаше опиено, пред толку години, на екскурзијата, крај мозаикот со паунот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кој е тој безобразен Бог што влегува во мене со својот политички фалус, фалусот на мојот потпис, па и јас влегувам во него, и зарем нема во потпишувањето на таквиот формулар, во пенетрацијата на неговото „јас“ во моето, висока доза на перверзен (хомо)сексуализам, што се вика власт?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И бидејќи тие зборови ги нема во ниеден јазик и кај ниеден род човечки, и бидејќи немаат значење, тие се само редица од гласови, грозд, клас од букви.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Па затоа и се прашував: како забележала дека се испразнети кога нив ги немаше во нашата куќа; кој беше виновникот што ја наведуваше на таков искривен и нејасен начин на чувствување на нештата и мешање на неприсутното со посакуваното?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или пак стануваше збор за сенките на сонот кои продолжуваа да се движат околу неа и тогаш кога сонот ќе го снемаше?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Убавината, бидејќи е предметот на сексуалната желба – зашто пали – нема во себе ништо суштински иронично.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Може тој и понатаму да си доаѓа во вежбалницата, но, за вас, исто како да вежба во штикли.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ликот на старецот го немаше во воденото огледало.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ги немаше само во ноќните колони кои носеа оружје на Грамос, ги немаше во битките за Мали - Мади, Костур, Воден, Негуш, Лерин...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Никогаш до сега таков блесок и јаснотија немаше во нашите очи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ако не си ги нашол во Герман, барај ги во П`пли, ако тука ги немало, барај ги во Штрково или во Нивици, ако ги немало во Нивици, барај ги во Граждено...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се разбира, Вера за тоа никогаш не ми забележа и нема во иднина тоа да го стори.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Меѓу многуте „претставници“ на божјаците од прозата на Ренџов, се паметат ликовите на Сане Сандин од Човекот што го немаше во законот, Ефрем Ефремов од Сенка, Невена, Ристосија и Кијмет од истоимените раскази, Мише Сечко, гулабарот од Светиот дух и др., но меѓу сите нив по својата уметничка впечатливост особено се истакнуваат Сане Сандин, Невена и Кијмет.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тие се немаат во главното бугарско наречје – источнобугарското што служи и за литературен бугарски јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа блискост на едно наречје се пројавува, од една страна, кон сите други македонски наречја во општите фонетски или звуковни, морфолошки или формени и лексички или зборовни особини; од друга страна, секое наречје е најблиско до неговите соседни наречја, имајќи со нив општи особини што се немаат во пооддалечените од него други наречја, и тоа западниот дел од наречјето е поблиско до неговиот западен сосед и со него тукуречи се слеваат, источниот до источниот итн. и така наречјата како да се врзани едно со друго како колцата во еден синџир.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Уште повеќе, ние сакавме да им покажеме на Русите дека нема во Македонија неколку словенски народности, а има само една; дека Македонските Словени можат сами да ја разрушат таа преграда што е поставена меѓу нив од пропагандите и од нивното образование во Бугарија, Србија или Грција.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ние треба да создадеме таква положба – да нема во Македонија ни бугарски, ни српски ни грчки интереси, зашто таму нема Бугари, Срби и Грци, ами има само Македонци од словенско потекло и некои други македонски народности.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но ако во неговиот јазик има гласови што ги нема во јазикот од којшто се позајмува азбуката, тогаш позајмувачот на туѓата азбука ќе направи некои изменувања и дополнувања на неа, со кои ќе биде означена разликата во гласовите меѓу двата јазика.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
93. Немајќи во Бугарија почва за национален сепаратизам, Македонците што пребегаа од Белград во Софија, се зафатија со образување на револуционерни организации во Бугарија и во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
136. Таа задача би можело да ја исполни западнобугарското или шопско наречје, да не беше малку распространето и со многубројни оригинални особености што се немаат во другите наречја во Бугарија, Тракија и Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Стравот дека никогаш веќе нема во себе да го сети мекото стврднување на исконското, вонтелесното, вонземското спојување на разделените половини ја скамени со истата онаа силина како што скаменува стравот од смртта.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Такви куриози нема во театрите на нашава Македонија.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
По извесно време, откако ќе направи неколку круга со јазикот избразден од неизречени пцости и клетви по усната празнина ќе извика: - Леле, се сеќавам, ама тој датум го нема во мојот календар. Ќе сакате ли да ми го дадете?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Само така ќе му ја запазиме честа, која и така ја нема во народот со пустото погрчување што го направи.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Стана без да му даде да го здивне, начекувајќи го во единствениот миг од тој ден, кога тој немаше во себе доста сила за сѐ, што требаше притоа да стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, наеднаш немаше во себе ни трунка желба, ни да се помрдне, маѓепсан од таа зачмаеност.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
За сето време додека чекореше меѓу дрвјата тој веќе ниеднаш го немаше во себе она подмолно, проклето и застојано чувство од сите поминати денови за себе си сосема сам; постојано беше со оној напред; тоа сигурно и неотуѓиво му го носеше сето тоа време оваа крвава трага, што се протегнуваше меѓу нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Затоа и после го немаше во гостинската одаја, меѓу мажите Јанчески.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Земи 'и синко, овците - му рекол старио - и отерај 'и да 'и пасиш, оти прегладнеа, чунки одамна не биле на пасење и сегде да 'и пасиш, само на самовилцката планина да не 'и носиш, оти има три самовили што ми 'и зедоа очите мој.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Откоа го удрил три пати, го посинил и му дал десет клучеи од десетте одаи да отворит момчето и да видит што има и што нема во нив.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тој ми рече оти просо немало во нивата, чунки било изеено уште кога било зелено.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ете, таа кокошка је кокошка и пол!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Е, сега тој нема во што, имал едно палто искинато.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
СИРОМАШКАТА БАБА СО КОКОШКАТА ШТО МУ ЈА ИЗЕДЕ БОГАТИО
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Одамна било. Ако тоа не го памети Савка на Благоја, друг човек нема во селото кој би знаел.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Има само една голема дупка, како за вар гаснење. Ништо нема во дупката, околу дупката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Жива здивка нема во селово, велам, и го гледам во лицето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Веќе немаш во ништо верба, па и во бога се сомневаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Одамна било. ако тоа не го памети Савка на Благоја, друг човек нема во селово што ги знаел.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Ништо друго, нема во кучешкиот живот на луѓето.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но, како што сите знаеме, нема во нив некое малечко човече кое чита и следи нешто, и сиот овој начин на зборување е само метафора која кој и да е со мало количество на компјутационална софистикација брзо учи да ја употребува соодветно.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Стариот Вердев можеше да ѝ плукне на својата физика, проклет да бидам, таа светлост ја немаше во науката.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Погледот ми запре на Авенијата на Републиката, од двете страни порабена со редови чудесни палми. Немаше во светот поубави палми.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во секој момент од животот на кој можеше јасно да се сети, никогаш немал доволно за јадење, никогаш немал чорапи или долни алишта што не беа полни со дупки, мебелот секогаш беше исчукан и расклатен, собите недоволно загреани, подземната железница претрупана, куќите се распаѓаа, лебот имаше темна боја, чајот беше реткост, кафето имаше вкус на помија, цигарите ги немаше доволно - ништо не беше ефтино и го немаше во доволни количества освен синтетичкиот џин.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
4. Заштита при работа Наспроти ЗРО (1993), ЗРО (2005) не содржи некои важни одредби што се однесуваат на заштитата при работа, а главната причина за тоа е што материјата што се регулира со нив беше пропишана со посебен закон – Законот за заштита при работа (1998). 20 Една од тие одредби што повеќе ја нема во ЗРО (2005), постоеше во неизменет облик во ЗЗР/98 (чл. 45).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Повторно фигурира, во непроменет облик во однос на 1996 година, можноста да се формираат резерви за пензија, осигурување од ризик или добротворни цели на вработените (чл. 486, ЗТД/04), но правото на првенствено купување акции од страна на вработените при условно зголемување на основната главнина е трансформирано во право на акции (чл. 434, ЗТД/04), а правото на вработените да им се издаваат нови акции врз основа на влогови во друштвото го нема во Законот од 2004 година.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Дури ни сега, дури ни во овој момент, ништо искрено и топло немаше во нивниот израз.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Врз мракот падна уште една ноќ и в тој цвет темен затворено сѐ е под јазикот на молкот немее Сал ти си буден од бдеење болен но песната ја нема и ја нема во несоницата на тие долги дни Ја нема таа месечина јасна под тие клепки седело да свие молчењето да ти го осветли И така кроце часовите венат како што вене виење на волк и липтежот на ветрот како вене
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Најверојатно во ова време се паѓа повлекувањето од бојното поле на замислената битка, ама потврда за тоа кога точно се случило тоа нема во ниедна белешка.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Адаптирањето мислам дека веќе беше завршено, стравот дека не ќе можам да се носам со градските деца како никогаш и да го немало во мене, особено кога дознав дека еден добар дел во класот се исто така дојдени од други места, од внатрешноста на земјата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Имајте предвид, Алексеј Максимович, дека кога метата е разделена на два дела и тие два дела се на различни места, тогаш нема во што да се стрела.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ТРОШЧЕЈКИН: Може и тоа. Ништо смешно нема во тоа. Гости чекаат!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се знае ли какви цвеќиња нема во планината од Ѓурѓовден до Митровден?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Милан го осудуваше Јована за предавство, овој Милана за кукавичлак што избега во Бугарија и го остави него на цедило, и на крајот на краиштата и Милан виде дека Јован си имал право донекаде што се предал, бидејќи друга глава немало во торбата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ги симна торбите со лебот, некое парче старо сирење, сол, лук и кромид и накачи горе Влајков Шопур да набере дрва, да не го тера празно магарето, бидејќи вејќи немаше во колибата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Немаше во себе претстава дека во рацете ја држи верзијата на Ла Ринашенте од 1949 година, туку онаа од 1939.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Еве два-три дена како немаме во соленикот ни зрно солца - одговори мајка му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Што немаше во нив? Бисквити, шеќер, кафе, пексимит.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„Такво нешто немаше во пликот што го добив“, рече Д.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе умре некој – кај Тасе на дуќан. Го бричи.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Подобро нема во галактички димензии, па ни пошироко. Горен свет, долен свет.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Го бараа по станот и кога го немаше во другите соби и бањата, се сетија дека е под масата.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Се чудеше како да ја нема во нејзината соба.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
И што ли немаше во неа?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Во тоа дека тавче ориз нема во фурната“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„И, какво решение нудиш“. „Малечок ѓувеч. Само се плашам дека малку ќе налутува“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но му дојдеше ли писмо од дома или од неговата саканица Царјанка, му јавија ли дека има свадба в село, ум немаше во главата; како зашеметен, како споулавен шеташе низ касарната; ниту му се јадеше, ниту го редеше на ум она што му го зборуваа на вежбите.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Зашто поубава и помила грутка од оваа овде никаде нема во светот...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Во пеколот на гуша да ја носи!“ рече Тасе и офна при обидот да стане од столот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Овие композиции можат да се изедначуваат во сите бројни комбинации и редоследи на настап. 176 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Во Концерт за клавир и оркестар (1957-58) повторно се вкрстуваат многубројните разновидни Кејџови искуства со намера да се концентрираат екстремните спротивности какви што нема во природата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Музика за клавир 1-84 (1952-56) е голем проект на испитување на несовршеноста на нотната хартија и добиениот нотен запис.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Посебно е карактеристична делницата на диригентот кој според статусот е изедначен со другите изведувачи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се обидував да и одговорам на писмото, на загатнатите дилеми, да отворам пространства пред нејзиното љубопитство кои ги немаше во нејзиното писмо.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ќе се обидам да убедувам, без оглед дали ќе влијаам во мој прилоg во конечната пресуда, дека зборовите ми се појавуваат во свеста како вистински кодови на животот...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
За на крајот и сосем да исчезне од нив, и повеќе да не се врати никогаш, колку силно и да ја довикував само со нејзините зборови, кои ги немаше во ниту еден друг јазик!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Да не имате нешто дрога, марихуана, таква работа? (Пауза. Тишина.) Немате во моментов или не пушите? (Пауза) Пушам јас у-ка. Само слабо ме фаќа. Добро поднесувам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Овие известувања на американските претставници за истапувањата на видни бугарски и југословенски политички личности, кои се залагале за унија меѓу Југославија и Бугарија и уште повеќе за обединување на Македонија, во услови на нова идеолошка поделба меѓу големите тројца, секако не биле од интерес за владите и на САД и на Велика Британија, бидејќи таквите активности не влегувале во нивните повоени планови за уредување на светот, а особено ги немало во политиката на Велика Британија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Понатаму во својот извештај известувачот се осврнува и на протестот на Димитар Влахов, заменик-претседател на АВНОЈ, објавен во весникот „Политика“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Ич човештина нема во тебе.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Затоа, со желба да го избришам од мислите на вашите еминенции и на секој верен христијанин ова моќно сомневање што беше со право изречено кон мене, со искрено срце и со вистинска вера ги отповикувам и ги негирам споменатите заблуди и кривоверства и воопшто сите заблуди и кривоверства и дејства спротивни на светата Црква; се заколнувам дека нема во иднина никогаш да речам или да тврдам усно или писмено нешто што би можело да фрли врз мене слично сомневање, и доколку ми се случи да сретнам кривоверец или некојшто се смета за таков, ќе ја известам светата инквизиција, инквизиторот или прелатот во местото каде што живеам.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Процесот на Галилеј, Рим, 1633, документи што ги собрал Giorgio de Santillana Margina #32-33 [1996] | okno.mk 87
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ДОМИНАНТЕН КУЛТ
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Зедов еден за мене, еден за тебе. Ги нема во продажба“, ми вели.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ништо. Ум нема во главата што га прави.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Немаше во што да се преслечеме жените, велам, и зедовме ножици, ја скроивме свилата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бегаме и се пребројуваме, ама Горачинов ми го нема во бројот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се дотерав во црно- бела комбинација со тесни бели панталони и високи чизми. Го немаше во кафулето.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тој пишува: “Колку и да се за жалење констатираните ексцеси, сепак, може да се тврди дека тие релативно биле доста ретки и дека треба да бидеме среќни што ги немаше во поголем број.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Знам мило, знам, - рече божем навредено тетка ми – но што можам кога сум била најмала и доцна сум се вклучила во нивниот живот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Тето – ѝ се свртев на тетка ми Оце – да знаеш, тебе воопшто те нема во нивното детство, секогаш кога мама ми раскажува, вели, тетка ти Ана и јас, кога бевме деца... и сè за нив двете кажува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)