ниша (гл.) - земја (имн.)

Топовите пукаат, ко вода се ниша земјата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога влегуваше во училницата ја ваѓаше книгата а потоа трпеливо им читаше на децата За секоја педа на нивната татковина: За огнот на нејзиното име кој исцелува сѐ, за ветриштата што ја нишаат земјата пролети, за неопходноста постојано да се наслушува говорот на коските запретани во неа.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)