Некоја надеж дека ќе поживее и ќе се исправи од јагнешки кожи крај огниште да се одмаздува со нова крв во жилите го движела висок и со прерано изгорен тил од сонце.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тогаш страчката, гледајќи ја мачката во ваква беспомошна положба како се ниша под гранката ѝ се приближи на сигурен чист дофат на немоќната мачка.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Сега сенките им се нишаа под нозете, како тревите под брановите во езерото.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Сѐ повеќе се тетеравел со отворена уста и без здив (со секоја воздишка ножот самиот од себе подлабоко се забуцувал в месо) и со цели стапалки, тврдо, несмасно, удирал по земјата, врз која, божем таа се ниша под него, со повремени ширења на рацете се обидувал да сочува рамнотежа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)