Секогаш девет. Три по три се девет, разбираш? – ми има речено.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Таа не носи злато, само со сребрени прстени си ги реди рацете. Има девет. На десет прсти носи девет прстени.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Со себе носат девет коњи и едно магаре кои ги оплачкале.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Еднаш ми има речено дека нејзин број бил три и дека затоа носи девет прстени.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)