Ете пар бегли “клучеви” за оваа игра-текст замислена како отворена структура жедна за надополнување во обидот едновремено и да се држи до овој овде “градителски” контекст и да го пречекори пречекорувајќи ги пред сè своите маргини, своите простори на распростирање, на начин да не нуди некакви заклучоци, туку да провоцира и поттикнува, па макар и на овој делумно какофоничен начин.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Но, тоа всушност и го знаеме (како нечисти семејни алишта), нема многу корист од тие инвентарски лелекања, но треба одвреме-навреме да се повторува (основна психолошка заштита), за тотално да не го загубиме контактот со онаа поширока реалност и стварност, со самиот принцип на споредување, кој единствено и нуди некаков “идентитет”.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Сексуалните на настаните, иако во голема мера точно, веќе фантазии им се мешаа во ни оддалеку не нуди некаков поконструктивен главата со воените извештаи одговор и подлабоко понирање кон извориштето кои одекнуваа од одвртените на проблемите. телевизори и се пробиваа низ вратата од бањата до Нашето општество страда од конституциски нивните интими.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)