Тој, секога како јас сум говорел, не симнувал од лицето една потсмешлива насмевка, но сега просто ја обесил главата.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
— Потихонка, ќе срипа полицаецот и повторно ќе ја обеси главата да спие.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ја обесил главата надолу, а рацете опашани со неговиот појас.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)