Но тој ги знаеше на памет сите прашања, толку пати повторувани, па продолжи да прашува божем читајќи: – Имиња на козите? – Белка, Сталинка и Грда – одговори татко ми.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Козите имаат раса. Прашај за раса! – го предупреди шефот во шепот. – Националноста не важи, туку расата, од која раса се козите? – Санска – одговори татко ми.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
- Да не не ѝ е добро? - се загрижи дедо ми. - Лошо ѝ е од многу спиење, - одговори татко ми.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Дефтерите се и божји и народни - без двоумење одговори Татко.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)