одземе (гл.) - живот (имн.)

Доколку се предомислите и не можете да си го одземете животот, викнете некој од затворските службеници или озлогласените цимери да ви помогнат и да ви ја држат главата во вода неколку минути и самоубиството ќе биде благовремено извршено.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Се чудев зошто некој како него би сакал да си го одземе животот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Така, вината на совеста го натера да посака повторно да си го одземе животот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Пред почетокот на турнејата, си го одзел животот, иако имал само 21 година.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ајде, башлама сутане бирда јапмајнз муабет за ова!“ Сигурен дека ибн Пајко нема избор, освен, чувај боже, зашто нема челад што да го жали па да си го одземе животот, обесен на некоја куќна греда, Мехмед-паша, во присуство на навиот кадија Махмут-бег, ги викна своите двајца хазнадари, Дилавер-ага и аџи-Ризван, и им нареди да приберат и стокмат ситнеж, зашто приквечер, по икиндијата, со ибн Пајко ќе се појде во џамијата овој таму да се турчи, а тој, како валија, сака притоа да се расфрлаат пари по калдрмата каде што ќе поминува неговата поворка, за да види рајата какво славје е тоа!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Што ја натера после да си го одземе животот, не знам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На пример, сите во домот знаеја дека нешто лошо ќе се случи со Аритон Јаковлески, некои можеби го знаеја токму и часот на несреќата, а можеби знаеја и некои други подробности, за местото и начинот на кои ќе си го одземе животот, но никој не наоѓаше за потребно ниту со мало прсте да помрдне.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Понекогаш, кога мојот страв ќе ја создадеше помислата дека тој ќе си го одземе животот, сакав да побарам пари од брат ми за да можам да отпатувам, да го пронајдам имотот близу Минхен, каде Рајнер израснал и каде што сега веројатно беше, но знаев дека за да дојде во мир со себеси, за да дојде до одговорот на „Кој сум јас?“, му беше потребно да биде сам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мојата рака се колебаше, а рацете на мојата мајка веќе ја раскинуваа хартијата со онаква жестокост со каква што убиец, кој долго копнеел да одземе живот, конечно го извршува злосторството; го кинеше ликот на Рајнер на ситни парчиња, како кога убиецот, откако ќе ја убие жртвата, и натаму ѝ задава удари, не затоа што не е сигурен дали настапила смртта, туку затоа што смртта му изгледа премала болка, или самото убивање не ги згаснало неговиот бес и омраза, па и натаму му задава удари на мртвото тело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Затоа и заминувајќи од градот не ја зеде мојата адреса, не ми ја даде ни својата, и така ниту преку писма не можевме да си кажеме како сме и што правиме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа мајка, стуткувајќи ги раскинатите парчиња, го отвори прозорецот, и го фрли она што до пред неколку мига беше ликот на Рајнер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сам си го одзеде животот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Рекоа: пред да си го одземе животот, цела недела пиел.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Најнапред помислив дека татко ти го има одведено Ролана на лов.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во таквите околности кој да мисли на еден Русин, уште повеќе кога беше присутно и сомнението дека сам си го одзел животот?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
На кутрото куче од соседот Лешо уште од раѓањето му било пишано јас да му го одземе животот.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Кога видел дека ништо не помага, се разочарал, се јадосал, му се одмилил животот и во моменти на криза и очајание - си го одзел животот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)