Децата ќе бидат одземани од нивните мајки при раѓањето, како што се земаат јајцата од кокошките.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Вистина, остана еден печат на преуранета зрелост на нејзиното лице, што пред тоа го немаше, една одвај видлива сенка на староста, прв бран на созревањето, и јас знаев дека тоа веќе не е онаа моја Луција од разбојот, од гимнастичката сала, тоа златно дете чии носници се ширеа по доскокот како кај уморно но весело коњче; но бев среќен што тоа е сепак Луција, макар и една друга Луција; ми се чинеше дека сум задоцнил, дека нешто ми е одземено од првата за да ја добијам оваа втората Луција, но мојата љубов во ништо не се менуваше; дури може да се каже дека сега во оваа Луција ја сакав и претходната Луција, и сегашната; јас сега сакав две Луции, и тоа беше невозможно да се поднесува без допир со Луција.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Силата веќе ѝ беше одземена од студот, а тежината и тромоста зголемени.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Многу луѓе така остануваат одземени од стравот и не знаат што да направат повеќе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само модрозеленикавата Сена тече рамнодушна кон историјата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Жолтите одрази на сончевите зраци од последното лисје пред да падне на земјата ги придружуваат тажните Палестинци кон својот Јасер Арафат, човекот веќе претворен во симбол, одземен од животот...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Сите редум се поздравуваа со Чанга, тоа одзеде од ноќта. Ние последни се поздравивме.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Со текот на времето старото градско население, особено жителите што беа под ударот на „класната борба” и на кои речиси сѐ им беше одземено од новата власт, први се спријателија со козарите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Никола Ковач, писател, универзитетски професор Fiction du totalitarisme, Paris, 2002 Козите постануваат симбол на руралната слобода која беше одземена од Урал до Јадранското Море по напуштањето на НЕП во СССР до воспоставувањето на колхозите на Балканот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)