оди (гл.) - напред (прил.)

Никола Поцо само одел напред, тие ја носеле главата в зобница по него до влезот на резиденцијата на Беадин-паша.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Авторот нѐ поканува на откривање на историјата на таа заедница, со надежта како нејзина позадина, онаа надеж која овозможува да се оди напред.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Мими оди напред, со ситни шушкави чекори, успева да погледа лево-десно, учесница на ваков трогателен миг, но нејзиното чпрто носе се држи предателски, тоа не признава никаква виспреност.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Најдо се израдува што така бргу ќе му се исполни желбата да си одмазди за нивата и маките во јамата од стрика му. — Јас — рече — ќе ода напред.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе и вида сега во кое дупче ќе се пикнат кога ќе и поткачи Сефедин со аскерот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Војводите одат напред пред четниците, како забитите пред војската, а не како козарот по кози, како шо направиа нашите војводи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По овие зборови Веле го повиши гласот: - Сега сакам да знам дали е во мене грешката или во вас, старите мајстори, во вашиот табиет, да не сакате да дадете и на друг да се развива и да оди напред...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Велиш мајсторите, мајсторите се виновни - тие не ми даваат да одам напред.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Ако нешто е опасно, прв ќе страдаш ти! Ајде, оди напред!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ако, значи, го разгледаме тоа прашање, ние не се враќаме назад, а одиме напред, сознавајќи ја неговата важност.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А едно момче во бело, со некаква чудна подуеност на модрото лице од студот, оди напред пред сите, со барјачето и со белата наметка што ги даваат во црквата за таквите редови, додека тие стојат со сонати капи крај патот, сигурно враќајќи се од училиштето во тоа зимно пладне со еден силен и црвеникаво нечист одблесок на сонцето од зад валканите облаци, и засипнатиот селски поп со извиткан тенок како штичка блед нос и со проседавени валкани сиџимки нечешлана коса, спуштени по измрсените рабови на свечената одежда пее бесчувствено и колку да помине редот одвреме навреме: „Вечнаја памјат, вечнаја памјат“, затегнувајќи на секое „а“, а потоа некое од сите тие деца крај патот вели: „Дојдете“, и тие заминуваат со поворката кон гробиштата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Јана одеше напред, по неа Рада, најодзади Ѓорѓе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Одиме напред, Павле! Павле молчи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Таа оди напред, а јас мислам дека цела земја оди по неа. Погледот ѝ паѓа пред врвот од чевлињата. Им прави место на чекорите, на стапалките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас ќе ѝ светам, велам јас, и го земам фенерот од Левтерија и Левтерија оди напред а јас одам по неа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Отец Висарион одеше напред и за ништо не се противеше. Ја прејдовме мртвицата и запревме во нивата зад врбите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но, на крајот, и обајцата беа убедени, покрај постојните резерви, дека мора да одат напред, во својата потрага, барем да се пресметаат со стотина зборови, избирајќи ја гротеската, хуморот како најмоќно средство за нивниот наум, верувајќи дека само така ќе има некаква смисла нивниот проект и ќе остават некаква трага за идните времиња.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Снегот имаше напаѓано, а одоздола беше сува шума, па почнав да се лизгам и не можев да се задржам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Чичко ми се зачуди: Миле, зошто те викаат да одиш напред, а јас му реков: Само јас знам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Партизаните отстапуваа, а јас одев напред.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Решена да одам напред по секоја цена На полна месечина Во последна мена На моето присуство му нема смена, знаеш и сам А долу под мостот валкана река тече без срам Упатувам поглед да проверам дали чека на нашата судбинска средба Мерам, премерувам, двапати мери Еднаш скокај Нашево некогаш немаше споредба Минаа годините кога заљубени мислевме дека овде е вечноста овде е рај По силата на гравитацијата понесена дознавам дека овде всушност е нашиот крај 2005
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Некој наддаде глас Бај Коста, каде вака рано? само овој што беше неречен Коста не одговори ништо и одеше напред пред групата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Која од нив им го покажува времето и оди напред пред сонцето? Ни една.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Низ дворот црковен луѓето тешко се пробиваат до црквата, особено оние што зад себе влечат добиток за да го подарат; калуѓерите одат пред нив, се пробиваат низ настисканиот народ и им прават пат; пред секој што носи дар, зурлите одат напред, свират, а дарителот по нив; свртуваат по три пати околу црквата со добитокот и потоа им го предаваат на калуѓерите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Двајца италијански војници, со ножеви на пушките, одеа напред, а двајца назад.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„Оди напред.“ „Капетане, јас ќе се вратам.“ „Што?“ „Се враќам во ракетата.“ „Смит!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Александар (на Букефал): Ајде, одиме напред!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Тоа го покажуваме на тој начин што ѝ се тргаме од патот. (Уметноста и парите се заедно во овој свет и потребни се еден на друг за да можат да одат напред.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Дедо оди напред, а ние по него. Бааги народ дојде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Горачинов оди напред, а јас по неговите стапалки.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Почнува борба. — Ти само оди напред, ѝ велам на Оливера, а јас ќе те закрепувам одзади.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)