Земскиот бог те фрли во арена опкружен со злите кучиња за прести а тој одозгора сеирџиски ве гледа и смртта ваша за него е фетиш
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Вон тие ѕидови, на чистинката опкружена со шумичка, на камениот пиедестал истрошен од времето една фаунска прилика се клешти меѓу зеленилото. Тоа е голиот Пријап.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Беше врзан за еден стол опкружен со бројници, под заслепувачка светлина.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Татко му, народниот херој, во својата работна соба, опкружен со томови од сопствените мемоари, дава интервју за вечерашниот дневник.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Сама, поосамена од камен, од витез железен во трошна антикварница. Отфрлена, опкружена со погледи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Оставена сама беше опкружена со чопор гладни хиени.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И не можам да се начудам како тоа нашите луѓе се во состојба дури и на другиот крај на светот (опкружен со светлечки реклами и блескави локали) да ги откријат најтемните дувла и со огромен мерак да се нурнат во нив.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Некои се бајаги грди, а некои пак се толку примамливи што веднаш се проектираш себеси на нив, опкружен со имагинарна шопска и небесно ладна жолта.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
А таму: ем мапет, ем шоу: една наказа пее „Манамана“, опкружен со две суштества што му прават „Туту- туту-ту!“.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
СЛОБОДАТА: (Исчезнува опкружена со светлина)
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Прекинатото чувство на „изгубен Германец“ (изрека останата од времето кога еден источен македонски град, опкружен со планини, германските војници го нарекле „крајот на светот“) бараше да излезам од рамките на својата еднонеделна потрага по одговорот на големата сложувалка.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Ги запреа коњите разгледувајќи го одблизу манастирот, восхитени од неговата убавина, кој извишен на карпата над езерото и опкружен со зеленило, се чинеше како да лебди над водата во дланки господови; езерото под него поигрува, одблеснува на сонцето и полека ја заплуснува карпата; лево од манастирот под падината на планината, клокотат огромни извори и исфрлаат изобилство вода која плавно, широко се разлева правејќи езерце што го обградува пошуменото островце пред да го пресече патот под мостот и да влезе во езерото со бучеж; на дното од мирната вода во езерото се прелеваат разнобојни алги фаќајќи ја светлината од сонцето што низ бистрата вода продира до нив; на островцето столетните дрвја ги раскририле гранките спуштени до самата вода во која фрлаат зелени отсјаји; по водата пливаат патки и лебеди, кои вознемирени од тропотот на коњите, се оддалечуваат повнатре во езерото оставајќи долги, меки бразди зад себе; на ледината крај изворите пладнуваат купчиња овци како бели, отворени цветови.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Бегот првпат го видов не кога отидов таму, зашто тогаш ме зедоа постарите прислужници и ме однесоа во помошните згради зад сарајот, туку подоцна еден ден кога јас се најдов близу до предниот двор на жолтата голема зграда со долги правоаголни прозорци и оттаму можев да го видам како се качува на еден дораст коњ, опкружен со слуги кои, кога коњот се препна под шибањето на мамузата, се тргнаа скраја.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И камо да можеше наместо темнината на шумата пред себе да ги види градските светла, да сети дека е опкружен со други човечки суштества како него, наместо со блиски и далечни, секогаш невидливи ѕверки.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Сега тој се приближи до сандакот што беше опкружен со десетици венци, прибрмчи и за момент престана.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Но напротив, не стивнуваше новиот динамизам на малата медитеранска земја, во која довчерашниот владетел Хабиб Бургиба, големиот и славен Југурта, беше на принуден егзил во блискиот крајморски Морнаг, опкружен со внимание, грижа и медицинска помош.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во неговото гледање сите императори на Балканот биле јаничари или биле опкружени со јаничарски војски.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Паметам дека „мојата” куќа, нека ја наречеме така, зашто навистина беше таква што тогаш и сега, ја чувствувам како своја, беше ниска, само со приземје, покриена со керамиди, опкружена со висока авлија и голем двор со многу разновидно цвеќе и тукушто расцутени трендафили.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Хероинот почна да делува. Се чувствувавме како да сме опкружени со длабок мир.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Куќата имаше долга авлија која водеше кон широка бавча, опкружена со ѕидовите од соседните куќи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А и Балканот, може да се рече дека, како голем полуостров, беше една голема граница помеѓу Европа и Азија, од сите страни опкружен со мориња, а од север, затворен.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Докторовата ординација се наоѓаше во Скарсдејл, во неговата куќа во кафено-бел лажен тјудор стил и опкружена со дабови стари колку крајслерот на мојот дедо.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Беше помлад човек - во доцните триесети години, претпоставувам - со лисеста брада, избричена глава и со преголеми очила со упадлива пластична рамка.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)