Молчеше, се мачеше да дише што потивко и се вслушуваше. Челото му се ороси со пот.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Куќата веќе дишеше чиста, оросена со полеаните цвеќиња чија миризма стигнуваше дури до чардакот.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)