Што останал веќе ум за да речам умен збор...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Потаму се гледа липата. Не останало веќе ништо од нејзината раскошна убавина. Гранките сосем ѝ се голи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Нема потреба да се стравува дека може да задоцни на целта?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Во почетокот на 1901 година станало наполно јасно дека Сарафов не ќе може да остане веќе претседател на Врховниот комитет.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Можеби и затоа без да размислувам забележав: -Веројатно и ти Иване претпоставуваш, иако е грубо тоа јавно да се констатира, дека сите станици низ кои мајка ти требало да помине останаа веќе зад неа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)