Остануваше меѓу сувите лисја на своето дрво, наеднаш притивнат до последната граница на притивнувањето.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Како да зафаќаш со дланките од езерото, а ништо не ти останува меѓу прстите.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)