открие (гл.) - дека (сврз.)

Вели дека некои луѓе мора да извлечат поука со тоа што ќе паднат на глава.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој не ја земал во клуб, туку со пријатели, и открил дека му помага да се извлече од трајната депресија која што го беше зафатила со години.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Книгата има корени во Сандерсовото прво (многу позитивно) искуство со дрогата што го имал во раните осумдесетти.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Сè дотогаш секој го имаше прифатено фактот дека не се произведуваат таблети со 2CB.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа веднаш освои 3-4 отсто од пазарот, но во рок од 3 месеци повторно исчезна поради тоа што како контра ефект предизвикува тешко чувство на депресија.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Обично ќе откриеш дека тие имале добро Екстази доживување пред еден месец.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тогаш дојдоа овие типови со нивниот примерок, го пративме во лабораторија и откривме дека содржи 37 милиграми 2CB.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
МBDB е сè уште легална во Холандија (но не и во Британија), иако повеќето од корисниците откриле дека не им врши голема работа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Со докажување на транскрипцијата на современата македонска азбука, на кирилично писмо, се открива дека нашата азбука е стара седум илјади години.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тогаш Чанга откри дека татко ми, Калето, неговата историја, неговите тајни многу, многу го интересираат, се разбира мотивите на татко ми се разликуваа од неговите и интересот на Чанга за тврдината над градот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И немаше крај на радоста на Чанга кога од една книга откри дека козата во Индија е симбол на основната праисконска супстанција – пракрити и мајка на светот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се вознемирував секогаш кога ќе откриев дека сум станал предоцна, сум изгубил, значи, некое време, во кое сум можел нешто да сторам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Првото што го забележав беше дека ми снема едно цело пакување сол. Подоцна открив дека овие од Пустенец ја изеле со малку леб.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Откако открива дека интересирањата му се поместуваат од применетата на чистата математика, и понатаму, на философијата на математиката, оди на Универзи­тетот во Јена, 1911 година, за да го посети Готлоб Фреге, кој многу влијаел врз него.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
По враќањето во Англија, 1949 година, по посетата на САД, открива дека има неизлечив рак.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Првиот, многу подолг дел, на кој работел многу години, е завршен 1945 година.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Се смета дека тој го проектирал авионскиот мотор на млазен погон.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тогаш откриле дека светот не можеме само да го набљудуваме или опишуваме, туку и дека мораме да го пресметаме доколку сакаме да го совладеме и разбереме.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Уште од самиот почеток на школувањето открив дека ги нервирам учителите и директорите и така и продолжив.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Филмската ситуација: жената верува дека нејзиниот маж е убиец, не е така посебна како ситуацијата во книгата: жената открива дека нејзиниот маж е убиец; а ми се чини дека филмот има поголема психолошка вредност од книгата, бидејќи карактерите се подобро изнијансирани. •Хичкок: „Се согласувам, но вистинскиот крај на Сомнеж никогаш не е снимен: Џоан Фонтејн ⥊ пишува писмо на мајка ⥊, во кое ⥊ кажува дека го сака својот маж, но дека чувствува оти тој е убиец.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
На цртаните филмови се гледа како на медиј за деца; луѓето се навистина вчудоневидени кога ќе откријат дека не ги притискаме истите копчиња, што повеќето цртани го прават со цел да предизвикаат одреден ефект.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Грот:Очигледно е дека ја преобратуваш младината на Америка. !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Крај.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во секој случај многу мал открив дека талентот може да биде и мана, што понатаму ми даде една ведра нота, забележлива?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Тогаш, имено, накусо речено, откриле дека светот не можеме само да Margina #19-20 [1995] | okno.mk 107 го гледаме или да го опишуваме, туку дека мораме да го пресметаме ако сакаме да го совладаме и да го разбереме.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Колку мужи и жени после 30 години брак благодарение на фантастичната Клеопатра открија дека нивните брачни партнери ги варале цел живот, а они биле заслепени овци.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Набргу ни откри дека тоа беше портретот на неговиот вујко Фетхи-беј Окијар, кај кого живеел за време на своите студии во Цариград.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И навистина, кога се доближивме кон тој куп ветошини, се откри дека зад нечистите и прашливи стакла на врамените фотографии не се наоѓаа снимки од школски излети и семејни прослави: кога ги избришавме стаклата, зад нив се укажаа групи Margina #26-28 [1995] | okno.mk 141 луѓе облечени во облека што некогаш се наречуваше патничка, покрај нив во морнарските униформи, други луѓе стоеја со делови од бродска опрема в раце.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Со други okno.mk | Margina #26-28 [1995] 96 зборови, откривме дека зголемувањето на дел од целината открива структура која е речиси копија на оригиналот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во секој случај, пред да ја реши таа дилема, Баге посегна по трненките и тогаш откри дека тие му се достапни само затоа што трновите го штителе од непријателите однадвор а не и од непријателите однатре.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И еднаш, кога ја начека да ја испрати, откри дека нејзината насмевка е толку широка, што дури ги собираше не само неговите досетки туку и неговите лудости.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој исто така открил дека мескалинот може да му користи на уметничкиот сензибилитет, особено со повишеното естетско доживување на музиката и визуелната уметничка форма.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Потоа се помрдна и тогаш откри дека во текот на ноќта ужасната болка и лутината му се рашириле низ сите клетки и коски на телото.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Повторно се вовлече под чаршафот и, штом се смести на своето место и кога пак сè беше тивко, по дишењето на Даниел, откри дека и тој сè уште беше буден.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Слушај, Кети. Не е ништо чудно што посакал девојката да умре ако тој верувал, ако неговото срце му зборувало дека таа ја возобновила или ја продолжила врската што ја имала пред да се ожени тој за неа, или пак тој самиот открил дека таква врска постоела и дека таа продолжила да се сретнува со него.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Нивните упорни и љубопитни прстиња лесно продреа во цеповите каде што наоколу окната беа зашиени за платното на покривот на колата, што потоа лесно им овозможи да откријат дека каучукот не се крши, туку се кине.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кога најпосле се реши да ја фати рачката од брчалото, брзо откри дека таа без напор лесно се амка, како на едната, така и на другата страна.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Неочекувано, за време на новогодишните празници, сопружниците открија дека веќе немаат две исти чинии во станот иако до скоро време имаа два цели сервиси, ако не се сметаат разните распарени чинии.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И ми прескокна уште еднаш кога се прашав кој би бил тој што би ме побарал за да открие дека сум умрел?
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Дури подоцна брезничани ќе откријат дека тој е дојден тука да го инвестира во ди-велопментот на сиромаштијата во Брезница сиот свој ум толку години собиран и печален по Америка.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Бидејќи тоа беше еден вид работилница со многубројни истражувачки активности, наскоро потоа некое дете откри дека каучукот се кине и друго дека гори, па сите се вдадоа кој повеќе парчиња каучук да накине од прозорците на колата за да имаат цркала како оние што возрасните ги вадеа од гранатите останати по планината од последната војна и кои ноќе на брезничанчињата им овозможуваа забава до зајдување.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Лесно ми одеше, оти онаа вечер кога открив дека сум надарен за качување, јас ја вежбав таа точка секојдневно во дворот на Земанек.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сега кога веќе беа положени околу челото и лицето на Таша многу нешта се чинеа поинакви.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност зборовите што втасаа од некаде ми открија дека тој сепак се наоѓа во собата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А кога влегов во собата наеднаш открив дека до овој момент не го бев забележал најголемиот недостаток што си го бевме дозволиле: покрај главата и големиот сон на упокоената отсуствувале цвеќиња.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или нешто криеш? - го дополни своето веќе изречено прашање Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Зарем не сфати дека знам сосема малку за незгодата што го снајде Иван?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А за неговите изгледи не знам речиси ништо.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Алтернативно, посебните излези под овие околности можат да бидат скицирани во рамките на „социјална драма“ која ги структурира промените во животот преку состојбите на стабилност, слом, криза, опоравување и нова стабилност (Turner, 1980).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Преку ова позајмување на структурите од литературата, открив дека ревизијата на мотивот на реактивирањето на алтернативните приказни и знаења е посебно „ослободувачка“ за индивидуата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сексуалната лишеност е темелна и пресудна за субјективните искуства на геј- мажите, не затоа што сите сме патетични сексуално изгладнети изопштеници кои никако да успеат да си најдат прифатливи партнери, туку затоа што задоволството на возрасните не може баш да ја надомести претходната историја на неисполнетост. (Како што вели Џорџ Хагерти кога зборува за гејството на пасторалната елегија, „Љубовта сочинета од загуба е љубов што изнедрува копнеж што не може да се исполни“.263
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто така, благодарејќи на сексуалното ослободување, откривме дека можело да се биде геј без да се биде женствен. (Или така си замислувавме.) Затоа, не гледавме сличност помеѓу нас и претходните генерации на шоу-кралици, оперски кралици и филмски кралици.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На рана возраст во животот, во кои и да е миг кога стануваме силно свесни за своите желби, геј-мажите откриваат дека повеќето човечки суштества што нѐ привлекуваат ни најмалку не се заинтересирани за сексуална врска со нас, дека не ги привлекуваме и дека не може да ги привлекуваме и дека некои од нив самиот факт за нашата желба ги грози.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да ја дознае вредноста на доброто, да открие дека е добро? -Така е.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Дури за време на летот кон морето, откривме дека во истата далечна 1960-та, и двајцата, како деца, сме летувале во Л., и дека таа, токму тогаш научила да плива. – Се сеќаваш ли...се испрашувавме и натаму, пловејќи на бродот од Сплит кон островот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Трагал по своето потекло, надевајќи се да открие дека некаква голема трагедија го одвоила од неговите родители – замислувал дека тие починале веднаш по неговото раѓање, или пак дека во некакви несреќни околности го изгубиле, а потоа никако не успеале да го најдат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но онаа друга помисла, дека бил отфрлено новороденче затоа што бил несакан нов живот, го здоболувала до смрт.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Разочарувањето на Ренџов ќе било уште поголемо да открил дека и уплашениот коњ и ѓаволското јаре се среќаваат и во некои мои драми.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Детето-слушател на првобитните приказни ќе биде разочарано кога, како возрасен читател, ќе открие дека она што го сметал за најчиста вистинитост на своето искуство - и како несомнена стварност - било само „литература“, зашто ќе се покаже дека не сме „сами“, односно единствени, за кое пишува Томас Ман, но и нешто повеќе од тоа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Полека и недоверливо стануваше одомаќен: острините на неговиот акцент од Бронкс беа измазнети и омекнати до оттегнат изговор, откри дека ‘белата громова’, чиста или мешана со што и да излезеше од тогашниот војнички апарат за пијалоци, е на некој начин исто толку задоволителна како скочот со мраз; сега ги слушаше локалните групи во баровите во соседните гратчиња, толку често како некогаш Лестер Јанг или Гери Малиган во Брдленд.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Или, пак, да можат тие самите, театарџиите, да почуствуват потреба од изјави што ќе откријат дека: „Паланечката моќ нема смисла, ако не се види.“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ако жабите откријат дека мувите не се вкусни тогаш прилагоденоста на популацијата на жабите ќе биде независна од прилагоденоста на мувите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Секако, зборот изненадување е само кратенка за нашето чувство кога ќе откриеме дека нашите слики за реалноста отстапуваат од самата реалност.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тие откриле дека сепак можат да го претскажат статистичкото поведение на системот сѐ додека неговите делови се идентични а нивното заемодејство е слабо.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сето тоа беше добро, како што беше добра и твојата прошетка низ сите соби на неговата куќа, кога откри дека тој во секоја соба веќе има по еден персиски ќилим, од оние, што ги ткаеа девојките во текстилната бригада. Тоа ти требаше да го знаеш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше уште потежок кога го отвори сандакот, каде што си ја држеше храната, и кога откри дека ја нема уште којзнае колку многу.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А кога измина сиот тој пламен, оставајќи по себе миризба на испрелена волна од неговото облекло и искрички, што шетаат по изгорените лисја гаснејќи, тој можеше да открие дека пламенот беше го зафатил скришум од него целиот пар, на кого беше запален, и сега веќе требаше многу мака за да го задржи во рацете сето тоа затлеано, трпеливо горење.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И откри дека она, што нему сето време му се чинело како стапки, било само празното трпеливо паѓање на грутките од тој стежнат окит од гранките на буките, едно такво зачестено паѓање на окитот, што се ширеше од бука на бука и што оставаше долу, во снегот околу стеблата, исти онакви трагови, како стапалки од некоја неповрзана дира.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во еден миг можеше просто да подлипне, кога откри дека денот веќе воопшто не мисли ниту минута повеќе да го чека.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој поглед беше просто зачекнат, впиен во неговиот тил, а еднаш сосема јасно откри дека тука, на десетина чекори од него, веќе сноват и сите други издолжени прилики, на кои можеа да им бидат здогледани дури и нозете како пречекоруваат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сигурно е ужасно, мислеше Змејко кога сеќаваш како нешто ти недостасува, кога сеќаваш дека си останал без еден дел од своето тело, кој ти останал некаде незабележано по изминатиот пат зад тебе, во сите изминати денови, а ти си продолжил носејќи му ја празнината, постојано чувствувајќи се прогонет од тој недостаток, сѐ дури вџашувачки неочекувано еден миг не те натера да го побараш, и додека не откриеш дека си останал без него. Каде ли го загубив, мислиш, каде ли?
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Минатата година, Александар за првпат откри дека женските членови на гардата не се до толку непријатни и глупави како што мислеше.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Откако добро го разгледа дома, тој откри дека на две-три места, имено на грбот и на рамената, тој се беше разретчил како цедалка; сукното толку се беше излитило, што пропушташе воздух и поставата се беше расцепила.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
По што ѝ се обрати на газдарицата и ѝ рече: „А вие, мајчице, немојте да си го губите времето попусто, веднаш порачајте му сандак од чам, зашто од даб за него ќе биде прескап“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пред да ја угаси ламбата и да се седне уморен во фотелјата, нежно го истури купчето пепел на дланката и тивко кажа еден збор. Розата се појави.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кој беше тој, Јоханес Гризебах, со осквернета рака да ја симне маската и да открие дека зад неа нема никого?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веќе следниот ден се откри дека има силна треска.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој открива дека може да стане птица.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не се сеќавам што сум можел да ѝ раскажам за себе, можеби сè освен играта, но тоа тогаш не е ништо, во еден момент се насмеавме, некој од нас прв се пошегува па потоа откривме дека ги сакаме истите цигари и Кетрин Денев, ми допушти да ја испратам до портата од нејзината куќа, пријателски ја испружи раката и се сложи да биде во истото кафуле во исто време следниот вторник.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Дури и уживателите на забранети дроги реагираат на општествениот притисок.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На пример, социологот Магфорд открил дека уживателите на кокаин „ја смалуваат дозата при поширока мрежа на општествени врски во кои се вклучени“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кога открил дека може да стои без да се држи за дрво, несигурен и наведнат како старец без бастун,” овде тој со надмоќна насмевка фрли поглед кон професорот Оливер “нашиот предок се испра­вил, глумејќи дека е многу покрупна ѕверка и ширејќи го полето на гледање, така што од поголема оддалеченост гледаше животни што од тогаш можеше полесно да ги лови, и оние кои од тогаш потешко го ловеа него.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа знае дека ќе го има.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа открива дека може да се претвори во мачка.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ако се открие дека интелегенцијата неможе успешно да се проучува одвоено од нејзината имплементација, тогаш когнитивната психологија ќе стане неинтересно настојување, фокусирајќи се само на оние аспекти на човечката когниција кои сѐ уште се отворени за биолошки спекулации, и дури и тогаш, само додека биологијата јасно не утврди што навистина таму се случува.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Но некогаш кога ќе откриеја дека се преправа, ќе го изнатепаше татко му, но тој стегаше со забите и во себе се радуваше што го бараат, што не им е сеедно што е случено со него.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Набргу се откри дека тоа не било митско млеко, како од жртвувани заѕидани мајки, со отвори за градите за доенчињата, како во многу балкански легенди, туку краеви на цевките на механизми кои го дотураа насобраното млеко од козите заробени во утробата на Тврдината.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Испитувањата откриле дека сето тоа доаѓа по несвесна постапка, во момент на силна возбуда, потпалена од лажливите гласови на духот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се наведна кон Отец Симеон а овој погледна и откри дека во сенка неговото лице не е толку стуткано и зелено.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Утредента, откако го ловеа, или по една година, не знаеше кога дојде тој час, го посетија двајца болничари и му открија дека челата им се пониски отколку што мислеше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
4. Летањето во соништата отсекогаш ми било долгоочекувано доживување, и со чудење открив дека ги паметам сите сонови со летање.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Петар се вознемири, седна на најблиската клупа и го отвори писмото: „Најмил мој, денеска татко ми откри дека се гледаме.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Плус, пред некое време се откри дека правела некои работи во тајност, позади грб на целата фамилија.“ и повторно го погледна значајно Петар.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Средбата на поединци со слични естетски и етички интереси и општествени искуства откри дека самата тема предизвикува мошне бурна и интензивна расправа за уметноста и културата во осумдесеттите, и поттикнува расправа за специфичната улога што културата и уметноста ја одиграа при преобразбата на Источна Европа.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Едноставноста на средствата со коишто се служи и категоријата луѓе што ги вдахновува доволно речито откриваат дека национализмот е спротивен на историското творештво”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Клекна и откри дека може да се исправи сам во стоечка позиција со ужасни болки во бутовите и во листовите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Откри дека додека седел задлабочен во беспомошното размислување тој исто така пишувал како автомат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако му се дозволи контакт со странци, тој ќе открие дека тоа се суштества слични на него и дека повеќето од она што му е кажано за нив е лага.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ја привлече кон себе и откри дека бакнува живо, топло лице.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Луѓето се кажаа на разни имиња, та и Стојана не го открија дека и е маж на Анѓа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Во следните белешки се открива дека сум им напишал писмо на моите во Гаково, дека сум се отпишал од учителска школа и сум се запишал во гимназијата Цветан Димов и дека сум кај Нанчо.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Пламенчињата и спузата од спотнатиот оган открија дека тоа е мажот на Добра, човекот кој многу малку пушташе зборови од својата уста.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И открија дека има место за сите, дури ќе можат, исто како што прави Геле Колишев, да шаркаат по плочата и да си одредат место во кое ќе можат да си ги сместат своите газови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кога се подаваат низ подотворената врата да видат каде стигнале, ќе откријат дека се на истото место само најнакрај од сите колосеци.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Сега се открива дека просторијата била користена и сигурно затоа има џам и врата, и доста штици на другата страна, некакви си ногари што ѕидарите ги викаат магариња, ама не како за скела, туку ниски, како за кревети.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Набргу се открило дека тоа не се случува во мојот сон, туку дека вистински некој тропал на вратата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Добро е што ништо не е симнато од нивниот вагон, ама кога во еден замав ја качува својата снага во отворот на вратата, открива дека речиси сите се будни, облечени, прибрани.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во неговото рамо не се загнездуваше смртта, се враќаше животот со тиха крвава радост што се бори и што открива дека може да се бори.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сјај на невиност кој откри дека такви жени попуштаат.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тие се наде­ваа дека со помош на Хабловиот космички телескоп ќе го најдат она што го бараат во формата на бројните ѕвезди - црвените џуџиња, кои би биле премногу слаби за да се видат со земските инструменти; меѓутоа, кога моќниот Хабл ги пребара големите празни простори во нашата галаксија Млечен пат за коишто беше проценето дека ветуваат, наместо да откријат дека се посипани со црвени џуџиња и недостасувачка материја, покажа дека се празни како орманот на мајка Хабард или џеп во кој сте сигурни дека сте го ставиле клучот, патем начнувајќи уште една загатка: загатката на доказот дека космосот е неколку милијарди години помлад од најстарите ѕвезди во него, барем според начинот на кој сме навикнати да ги мериме нивните старости.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во овој лежерен интервал на Маргина 34 61 разголеност - откако Френковата болка во стомакот стивна, иако не и болот во душата на Џоен - тие открија дека, меѓу другото, и ушушканиот амбиент пријатно ги возбудил и се најдоа во прегратка, милувајќи се и нежно но живо водејќи љубов.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Веќе во медицинското училиште открија дека има дарба за цртање...
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во јануари минатата година му открија дека има рак на простатата во поодмината фаза, така што операцијата не би помогнала.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И најсериозно се прашував: како може да се случи да сум овде, кај Зрновски, кога знам дека седам во аголот на нашата соба.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Не те разбирам – мислам дека ми рече таа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Не, нешто сепак не е в ред – реков и тогаш дури открив дека нејзината топла месеста дланка лежи врз мојата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Молчев. Поточно бев изненаден, но не од прашањето на Зрновски, туку од чудната ситуација во која се наоѓав: наеднаш открив дека сум седнат на еден од столовите во приемната на Стариот писател.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бев открил дека ја разгалува таквото однесување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога открив дека сме заедно слушнав како ѝ велам дека не смее да го искористува моето невнимание.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не знам колку сум во право но јас верувам дека уште во кафеаната "Изгрев", на Илинденска, открив дека Самоников живее со страдањата и разочарувањата што претстојат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека во некоја доба ме пробуди глас што пред тоа го немав слушнато, но веројатно беше мојот бидејќи открив дека плачам во рацете на другарката Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А она што го рекол досега како да не ми било упатено мене, туку како да биле тоа размисли што своеволно го напуштиле а потоа, за да бидат позабележливи зајмиле некоја туѓа звучна обвивка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ако не била заклучана и ако не бев тропал на таа иста врата (можеби со денови), зошто на многу места на десната дланка заедно со болката израснале и плускавици, слични на зрна од црно грозје?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Сега веќе Грофот ме гледаше втренчено, како да открил дека штотуку влегувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се трудев да ѝ ја објаснам мојата положба, непријатностите со сенките, мислам дека го спомнав и недоветното будалесто смеење на Јана, на твојата пријателка Јана, (токму така ѝ реков), но Катерина се преправаше дека ниту нешто слушнала, ниту нешто видела; (постојат такви моменти кога мојата Катерина в очи ми се руга, а лицето ѝ е невино, невино, како на палаво годиначе кое тукушто проодило), а притоа сепак, најприсутно барем во моите размисли беше она нејзино одречување, дури и спротивставување (како сум смеел да си претпоставувам дека таа дружи со сенки, а посебно со сенката на некоја Јана), а посебно ме изненади нејзината забелешка дека неа никогаш не ја интересирале русокосите фолиранки, и наеднаш ме заплисна некоја заедничка смеа, смеењето на двете жени, на Јана и на Катерина, кои како сенки се оддалечуваа по некоја спирална скала, а јас (тоа беше навистина за чудење) открив дека се наоѓам во ходникот, дека сум седнат на бетонот, и тоа пред врата што веројатно беше нашата, а притоа вратата беше заклучана.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Забележав дека воопшто не бев вознемирен кога открив дека по нашиот грабеж столовите пред спомнатата кафеана ја доживеаја тажната судбина на заточеници врзани со долг синџир што дежурниот келнер некаде по полноќ го спротнуваше од потпирка до потпирка и најпосле двата краја ќе ги составеше за да ги заклучи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Очигледно имам посегнато кон чашата со ракија а нејзината дланка ми ја ускратила намерата. –Не се сеќавам каде се сретнавме и како втасавме овде, ако сфаќаш за што ти зборувам? - велам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се чини беше сосема доволно да ѝ го помилуваш умеењето и оние ситници што ја величаат нејзината надмоќ па таа да се предуе од одоброволеност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бидејќи подоцна открив дека секогаш, зад зборовите, сè едно дали се само напишани или пак изречени, останува нешто како очекување!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Многу се изненадив кога открив дека во одговорот на Раде отсуствува потсмевот, најсаканиот негов пристап.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Само што, најсетне, оние, простодушните ќе откријат дека она, зад облакот, не е Килиманџаро.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Според нашите податоци, откако имате откриено дека на вашиот добродетел Чардаклија му е изречена и казна, вие се впуштате во проверка на утврдените факти, ги потхранувате луѓето од селото со некои свои вистини, а во прибирањето на податоците не ги заобиколувате ни најблиските на обвинетиот кои сосема разбирливо секогаш ја застапуваат страната на обвинетиот; со еден збор, вршите своја приватна истрага со противдржавна намера.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе признаам, многу се изненадив кога уште при првата средба со почитуваниот Никола Леко открив дека тој нема разбирање за моите постапки а таква судбина имаа и аргументите кои требаше да го оправдаат моето однесување откако прифатив своеволно едно од ропствата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но наеднаш, откако откри дека сум во собата, и тоа можеби само на поминување како што умееше иронично да забележи, го крена својот треперлив показалец кон мене.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Па сепак, не можев а да не заклучам дека Виктор е гласник на времето што веројатно еднаш можеби и наскоро ќе се сопина од насмевката на својата пренадувана надмоќ, како онаа божем голема вода што ќе се истури од единствениот залутан облак над жедното поле а потоа, откако ќе се најде на земјата, ќе открие дека е сосема мала, па ќе мора кутрата повторно да учи да оди и притоа ќе се сопина од секоја пенушка што ќе ѝ се испречи на патот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Одеднаш открив дека во неговите огромни раширени очи нема гнев, ниту желба за одмазда, туку тивок очај, една голема прекорна тага. – Како си? – пропелтечив. Ништо не ми одговори.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Читајќи натаму, тој возбудено откри дека писмото му е наменето на оној кого Здружението одамна го прогласи за отпадник и го исклучи од своите редови.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Еден од моето село, него го собраа со првите и загина на Биковик, откри дека зеленилото е од липови лисја.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Првин откри дека е тоа една убава црвена цреша и дека нејзиното тело е многу нежно и мазно.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Наеднаш ќе открие дека, според Иван Степанович, човекот е предодреден да страда; дека безброј непредвидливи нешта му се испречуваат на патот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А сите Козаци знаат, а и јас убаво паметам, дека тој никогаш не бил ничија жртва, а најмалку жртва на животот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќе си поиграат поединците со ваквата дарба извесно време, а потоа наеднаш изненадени и самите ќе откријат дека дарбата ги напуштила, а некој, на кого дотогаш воопшто не му обраќале внимание наеднаш ќе се јави и бесрамно ќе објави оти токму тој е единствениот кој е надарен со поглед во иднината, и сите поранешни јунаци, избезумени, ќе слушнат дека тој, новиот, всушност ним им заповеда и дека бара од нив часкум да се свртат назад.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потполна секреција. Никој не може да открие дека си ти во прашање.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ајде влегувај, девојката чека, стори еднаш нешто полезно и во моја корист“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Бидејќи вечно барал едно топло тело кое би му “пасувало”, уште од самиот почеток на својата кариера тој бил опседнат со телесноста, испробувајќи различни тела, животински и човечки, женски и машки, или идентификувајќи се со нив на еден протејски начин во своите дела.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс во својата уметност секогаш бил на премин од студеното кон топлото тело.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За да се разбере “реалната” природа на нештата мора да се направи многу поголем напор за да се открие она што лежи “зад” појавата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Според него, исто така, потребно е преземање на посебен напор за да се изложи реалноста, и специјален тренинг во методолошките суптилности пред да може некој да ја согледа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ќе откриеш дека ако попрв ги видиш другите, тие нема да те видат тебе, а ова ти овозможува време за набљудување, или материјал за подоцнежна употреба.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој е осуден да го повторува овој компулзивен премин поради тоа што открил дека му е тешко да остане топол, и одвнатре и однадвор.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа интуиција се појавува исто така и кај Дерида кој, на пример, во За граматологијата и Пишување и разлика покажува како еден попрониклив поглед зад текстовите на Сосир, Русо, Фројд или Декарт открива дека тие се потопени во дихотомии, во кои едниот термин традиционално е претпочитан наспроти другиот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јас не покажував никаков посебен интерес за овој обичај с до денот кога открив дека филозофот Гастон Башлар ја беше возвишил лавандата до еден вид метафизичко достоинство пишувајќи, во Поетиката на пространството дека лавандата придонесува за Берgсоновото траење во хиерархијата на ткаенините.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Подоцна открив дека дервишите според исламот, се членови на братството суфи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Читајќи го вашето последно писмо одненадеж открив дека меѓу вашите тројца починати браќа, бил и неустрашливиот млад човек кој еден ден ќе $ го открие името на козата Сталинка.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога ќе сфатиме дека “со своето прифаќање или одбивање го расипуваме единството на нештата”, јасно се открива дека проблемот воопшто не е во светот кој нѐ опкружува (нештата во него се само она што се), туку во нашето секогаш смалено и лично обоено гледање кое нѐ изобличува и отуѓува од себе.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Марија и јас шетавме низ тој дел од градот, и таа ми ја покажа новата зграда во Улицата на Фердинанд Ходлер, во бројот 17, подигната откако старата зграда, во која биле Борхес и неговите, била урната.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но споменот на тие години во женева времето и заборавот не ги беа уништиле, ни од далеку, туку беше жив во Борхесовото паметење, па дури стана и драга област на втората татковина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Главниот предмет беше латински, и јас наскоро открив дека другите предмети можат малку и да се занемарат доколку латинскиот ви е добар... живеевме во еден стан во јужниот, односно во стариот дел на градот”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во својот “Автобиографски есеј”, 1970-та, тој напиша: “Ја познавам женева многу подобро од Буенос Аирес, што лесно може да се објасни со фактот дека во женева нема две раскрсници што се слични, па човек брзо ги воочува разликите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но тој, исто така, откри дека секаде по дворот има едно чудо кучешки измет.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Порача кафе и неочекувано откри дека има со што да се забавува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Иако за него се грижеше Митра, баба му, откако се преселија во една од долгите бараки, инаку штали порано, Дончо уште првите денови заталка низ Острово, откри дека ако се оди на онаа страна каде што изгрева сонцето се стигнува до една огромна огромна вода што изгледа како сиво платно на кое не му се гледа ни почеток ни крај ама некој од кај сонцето како да го влечи влечи и се потсетува дека од Митра е предупреден да не се приближува до каналот оти и во плитка вода човек можел да се удави, башка што змија може да ти се замота околу нозете или крастава зелена жаба да ти скокне в уста, ама за оваа огромна вода никој ништо не му рекол и по долгото клечење крај неа заклучи дека ова не треба никому да го кажува, да си ја чува како тајна само негова и тргна по патчето крај неа совладувајќи некои грмушки, некои корења, надолу надолу дури до онде каде што таа голема вода се сретнуваше со една малечка рекичка покриена со врби и кој ти знае уште со какви дрвја, водата од малата рекичка бистра па се гледаше сѐ под неа и сакајќи да помине преку неа за да го следи брегот на големата вода откри дека почна да му се качува до кај колената и се сети на предупредувањето од Митра дека можеби ова е каналот и дека во плитка вода човек може лесно да се удави па се подврати, е, кога веќе го нема човекот што го трга сивото платно, поарно е да го фати ова патче што оди нагоре покрај малата рекичка следен од крекање на жаби и чрчорења на секакви птици горе во дрвјата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во тие неколку ветровити недели додека прашината од улиците како знаме шеташе над покривите, низ дворчето на Перса и одајчето на Пелагија помина Чана со Дончо колку да се открие дека меѓу нив двете, меѓу Пелагија и Чана, не е ништо испречено, туку животот им ги има изместено патиштата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Кратко време пред тој да дојде во Истокот за да се видиме, ми откри дека бил кај еден чичко во едно село кај Западот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Зашто лесно можело да се открие дека гемиџиите слабо оделе по кафеани, слабо трошеле пари, не живееле “лесен“ живот, општо земено дека живееле доста скудно во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, брзата интервенција на властите открила дека „албанските разбојници“ што се криеле во една пештера со детето биле велешани.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)