Си го кренало едно момче татка си на рамо да го носи планина и, носејќи до некое место, го симнал и го остаил наземи.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Е, лели било така, обеси го на дирек џигеро - му рекла - ја нека отцепи некое суо дрво за огно да си го подвалам.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
На молбата од старио син му беше го кренал да го носит погоре во планината, арно ама го носел и тие зборои што му 'и рекол татко му сите 'и преживал во умот и си велел во мислата вака: „Проклет да би бил тој чоек што го сторил овој лош адет да си 'и носиме татковците во планинава и да ѝ остааме овде да умираат од глад, без да мисли оти што ќе стори, тоа ќе најди.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)