паѓа (гл.) - кон (предл.)

Очајничкиот повик го натера да се устреми кон давеничката, но тукушто почна да паѓа кон неа, сонот, како и минатиот пат, ненадејно заврши.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Карпите се тврди, водата е мокра, непотпрените предмети паѓаат кон центарот на Земјата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја гужвам кутијата помеѓу прстите и пуштам да паѓа кон подот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
1.1 Ми ставија круна од камен Со девет камени приказни Што ми тежат девет дни и девет ноќи, А јас сум деветвековен Со иста крв и со иста мисла, Со исто месо од камен Што паѓа кон височините На ова самување, На ова патување до себеси, Во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Ги покрив ушите со раце и клекнав со вртоглавица од звук, мислејќи дека Подот всушност паѓа кон Најт Таун и се видов како пробивам низ колибите, низ алиштата што се сушат, експлодирајќи на плочникот како скапана овошка.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ечат секири, а стебла со лелека паѓаат кон земја.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)