Но, освен тоа, овој мајстор прекрасно пееше стари градски песни и кажуваше чудесни приказни, придружувајќи ги со трепетливиот звук на виолината.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
И, додека те повикуваат во родилна сала, измерена колку си отворена во единица мерка „прсти“, слушаш како на боксот до тебе една црномурна млада пее стара ромска песна „Есмералда“ на барање од докторот и, додека таа наполу пее, а наполу вриска, ти доаѓа да завиваш и ти со неа во дует. . . .
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)