ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Во нејзината мисла веќе ѝ се виде Неда како стои в црква на певницата и псала пее поарно од Куша,како им пишува писма на сите жени што имаат на гурбет мажи или синови, па си ја замисли во поповски одежди како служи литургија, но се сети оти жена не може поп да биде, и се запре на мислата барем попадија да стане и да му помага на попот во некои работи. ***

Седи по цели недели и месеци без работа, игра папски, дама, пишува писма; некои занаетчии наплетоа кошници и табли од врбите и им ја собраа сета сланина на витолишките баби и невеста.

Ништо не помогна тоа што војводите им пишуваа писма да се вратат на прав пат, да престанат да го заблудуваат народот, и да продолжат да се борат за автономна Македонија.

Но, господи, бидејќи сите тие се многу постари од тебе зар не е залудно да се пишува писмо до тебе наместо до нив?

Всушност, мал број луѓе воопшто пишуваа писма.

За Авни, во миговите додека го пишуваше писмото до Сања, за да ѝ каже дека ја сака и дека секогаш ќе ја сака, беше сосема јасно оти влетал како граблива птица во час на вознес на еден посебен свет за кој не може да тврди разумски, но за кој во неговите гради се собираше клопче со разнобојни конци од чувства изврзани за тоа суштество што под неговата сила истовремено испушташе глас на зрела жена што раѓа и глас на штотуку родено дете.

Филмската ситуација: жената верува дека нејзиниот маж е убиец, не е така посебна како ситуацијата во книгата: жената открива дека нејзиниот маж е убиец; а ми се чини дека филмот има поголема психолошка вредност од книгата, бидејќи карактерите се подобро изнијансирани. •Хичкок: „Се согласувам, но вистинскиот крај на Сомнеж никогаш не е снимен: Џоан Фонтејн ⥊ пишува писмо на мајка ⥊, во кое ⥊ кажува дека го сака својот маж, но дека чувствува оти тој е убиец.

Крај.

Му пишувам писма, а тој не ми одговара. Но ќе ми одговори.

Само што позициите на ликовите сега се сменети: ако во твојот расказ дедо ти ти пишува писмо во Париз каде што си ти на студиски престој, сега јас од Париз ти пишувам нешто како поговор.

Може да се рече дека раскажувањето, како и сонувањето, отсекогаш било и секогаш ќе биде составен дел на живеењето.

А уште повеќе, не сфаќаше што ги преобразило до таа мера баба му и дедо му, па не го спречуваат да ѝ пишува писмо.

Кузман и јас, фантоми, пишуваме писма и бараме со нив сѐ што сакаме.

Го пишував писмото со расположба која можеше да биде на Мајка природно туѓа, ми идеше некаков восхит кој растеше од моите прикриени амбиции.

Едно попладне Винсент ван Гог на својот брат му пишува писмо во кое ја опишува лудницата во Сен Реми: „Те уверувам дека овде ми е добро и дека привремено не гледам никаква причина да дојдам во Париз.

Имам сопче со зеленосиви тапети, со две зелени завеси со боја како вода, дезенирани со многу бледи ружи, освежени со тенки крвавоцрвени цртички. …прилично ме обзема страв од лудилото кога ќе ги видам одблиску оние што боледуваат од него, каков што многу лесно можам и јас да станам во иднина.

Постојано ми пишуваше писма дека ќе ме чува како кралица и дека ќе создаде за мене богатство со тие негови десет прсти.

Секако, порано или подоцна, оние долу ќе го зaгубат трпението, ќе протестираат, ќе пишуваат писма до Парламентот, зошто никако не завршува изградбата на проклетата кула?

Се спуштивме подолу, поминавме низ маглата, се наведнавме под долната граница на нашиот облак, погледнавме со двоглед и видовме како кон нашето градилиште, во концентрични кругови, се приближуваат жандармеријата, кралската гарда, полицијата, инспекцијата, баталјоните, војски, цела армија, и сите со заканувачки изглед, ѓавол да ги убие и да ги проголта.

Често ѝ пишувала писма на мајка Клементина, на од неа научениот италијански јазик.

JOH Зимата, речиси, се мавтавме. Рипавме трисок, фрлавме камен од рамена и пишувавме писма.