поведе (гл.) - кон (предл.)

Се насмевна и ме поведе кон просториите на музејот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- Стана и нѐ поведе кон онаа врата каде што пред малку влегуваше болничарот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Без збор ги поведе кон колибите и тука Петре му рече на Толета да влезе во првата колиба со „овчарот", а самиот тој продолжи до втората, што беше само на десетина метра оддалечена од првата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Co прилепскиот војвода се другариве, — а кон Толета и Трајка: — Овие другари се со други војводи дојдени, вардете, бидете азар за секој случај.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Малку го подболува сеќавањето, како млечното запче пред татко му да го поведе кон највисокиот рид во родниот град.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Заедничката потрага, обајцата ги поведе кон митското отоманско време...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ја поведе кон поточето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но мора Живко да дремел на едно око, зашто кога се искачивме на Плетвар ги ококори и двете; па нѐ запре, како божем да побара соодветна грмушка за шушливо олеснување, а всушност да нѐ поведе кон стариот мотел на самиот превал.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Му реков дека мислам оти не сум упатениот кој ќе може да го поведе кон неговата цел.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таша и лично ја познавав но недоволно. Јас дури сега дознав дека таа имала и син.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но и за таа приказна на мајка ми му немам раскажувано на Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Селото го паметела како значајна станица на патот што го поминала од полето кон нашава куќа кога војникот на бел коњ ја повел кон планинава.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На Свети Никола Кузман нѐ поведе кон кафеаната Океан.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Придржувајќи ме отстрана, додека скокав на една нога помешу нив, тие ме поведоа кон миндерот и ме наместија да легнам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Утредента тој ме поведе кон својата улица.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Убаво изгледаш“, ми вели задоволна и ме поведува кон следната одаја, во која се влегува низ ниска, но дебела дабова врата.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Срдечно ме поздравија, грачејќи во микрофоните, потоа ме поведоа кон невидливото, фалично пијанино, сокриено во најтемниот агол на кафулето.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Што може да те спаси од слепа непромисленост и од глава наведната пред други која својот народ го поведе кон негово искоренување?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Брат ми ме поведе кон една од палатите на плоштадот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Им кажав на чуварите дека брат ми мора да се преоблече, и тие нѐ пуштија внатре.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Додека ме водеше кон одделот, ми раскажуваше што може да стори една млада жена која ќе забремени, ако не е во брак, и ако оној од кого забременила не сака да се венча со неа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ајде,“ му реков, „ајде да се преоблечеш,“ и го поведов кон самиот влез во зградата на болницата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш одев да го посетам на работа, а тој ден брат ми ме поведе кон еден оддел од болницата, за кој рече дека е таен, и постои надвор од законот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Чекоревме по салите не застанувајќи, сѐ додека не стигнавме во онаа во која беа делата на Белини.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- „Дојди да ти покажам нешто“, рече пријателот и ме поведе кон кучкарникот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
137. Ете зошто, прашањето кое наречје треба да биде општ литературен јазик за Македонците и Бугарите, ако првите и за напред ќе се викаат Бугари, коешто прашање сега не се поставува на дневен ред, зашто умовите на сите Македонци сега им се зафатени со револуционерното движење, еден ден неминовно и без други причини ќе поведе кон едно расцепување меѓу Бугарија и Македонија, со создавањето од страна на последнава свој литературен јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кукулино; таа плитарска тврдина на маченици и вдовици, ја посвоило немата Ганка, да ора, да сее, да копа и да окопува со другите жени и во предвечерните часови да стои осамена и да гледа кон планините.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како да очекувала најпосле да се спушти по козји патеки нејзиниот врсник Лозан Перуника, да остане крај неа или да ја поведе кон невиното синило на далечините.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ЕДЕН АРНАУТИН: (му ја става на рамото од Илија раката и го поведува кон зад куќарчето каде му покажува со рака).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не рекоа ни збор. Змејко само го фати за мишката и го поведе кон патеката.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја пропушти крај себе таа што немаше зрела ’рж во косите и ме поведе кон постелата уште топла од долга навика бавно и упорно да се милува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ја прошушти крај себе таа што немаше зрела 'рж во косите и ме поведе кон постелата уште топла од долга навика бавно и упорно да се милува.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Го поведовме кон чардакот. Картите беа подготвени. Пристапуваше четвртиот партнер.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога мислев дека е сето тоа само привидување, болест, сон, Кејтеновиот син ме зеде за рака и молчејќи ме поведе кон таванскиот дел на зградата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ги поведоа кон тремот да ги растоварат, но пазарџиите не влегоа по нив. – Сигурно им имаат откачено од мувата – си мрмнаа мажот и жената и ги симнаа алиштата од маската и магарето.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Султанот се наведе и со двата прста го фати за левото рамо, го исправи и го поведе кон еден од диваните и седна, a Суљо пак клекна пред него сиот затресен: – Е кажи, синко, кажи!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Доста се поиздиши уште подлабоко: Митра ја фати за раменици, по кроце, полека ја исправи првин да седне, па потоа полека, лека, ја исправи простум и држејќи ја за мишките ја поведе кон горни крај.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бино ја фати Нешка за рака, ја поведе кон клупата и и го покажа местото каде ќе седи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кметот и учителот им посакаа добредојде и ги поведоа кон училиштето за да ги одделат од луѓето што се натискаа околу нив.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ги поведе кон трпезаријата каде што беше поставено јадењето.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Прилужникот Геро ги зеде и ги поведе кон настрешницата од дрварникот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Нели, многу смешно - се трудеше Катерина да се разведри, или само да ми прикаже дека не држи многу до тие сеќавања; и наеднаш, откако се потпре со едната рака на мојата подлактица неочекувано потскокна, се протегна колку што можеше за да дофати некој лист од гранката, но тоа не ѝ појде од рака, и откако се спушти на земјата ми се приближи, ме опфати со двете раце и ме привлече кон себе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но таа вечер, кога го грабна оној мој билмез за рака и го поведе кон кејот, бев бесна и преполна со очај.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Окрилени со надежта очекуваа некој да ги поведе кон надежта.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На самиот влез нѐ очекуваше кустосот – водич К.К., во црна работна облека, со строг израз на лицето, готов да нѐ поведе кон својот дел на пеколот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Зошто да не...“, му рече Германија, го фати за рака и го поведе кон брегот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ликот на Едо Бранов на авторот му се врежа со своите карактеристичности, но не го поведе кон никаква претпоставка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)