повлече (гл.) - рака (имн.)

И токму таму и тогаш, поради фрагментарноста на зафатот, поради недовршеноста, недореченоста и свеста за отсуството на целината, поради тоа сознание, бездруго, се повлече раката, запре толку саканиот ракопис.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Гледајќи ме в очи, со необична мекост во движењето ја повлече раката напред при што со средниот прст ми направи неколку витли во волната под јајцата, а потоа ја побара набрекнатата жила, меко допирајќи ја со јаболчницата од врвот на прстот, следејќи го така нејзиниот пулсирачки такт нагоре сè до широко отворената глава и устинката од која потекуваше бистра лигава течност.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ема се стресе, набрзина ги повлече рацете и стана од креветот. Беше подзината и нема.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Повторно се слушна силно тропање на влезната врата од станот и нејасен разговор на мажи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тој нежно си ја повлече раката, што беше околу неа, и нејзините раце ги стави во своите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тишината стануваше сè поголема и позлокобна кога таа го прегна со раката па така полека си ја повлече раката, и прстите што се повлекуваа треперејќи, му го помилува образот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Марија си ги повлече рацете.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Марија, - тивко го изговори своето име и брзо си ја повлече раката.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се прашувал со грутчиња јад по сета става дали била скриен сведок на борбата со непознатите осуммина, на војувачката итрина или пребрзаноста на дружината прва да удри, дали го гледала крвавото умирање на оној што бил на нејзини години.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш ги повлекол рацете со желба да ја ослободи од чувство дека ќе ѝ нанесе некое зло.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И одеднаш ја повлекува раката, самото движење како да беше зборови кои кажуваа дека навистина има нешто невидливо веќе меѓу нив што зема половина од нивната блискост.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Најнапред постапив како што треба: се наведнав над нив и се прашував: што сега добога; па сепак, пред да ги препознаам, ја повлеков раката стресувајќи се.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Полека, внимателно, наслушнувајќи ги оние што спиеја околу него, Том ја повлече раката напред.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)