Доктор Гете испиша со показалецот едно „не“ во воздухот, а потоа со глас го повтори тоа „не“ неколку пати, и продолжи: „До неодамна таа беше сама во соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И, да не должам многу, добри мои, уште неколкупати се повторило тоа: „Ама ако не беше мојата наметка, ќе накиснеше до кожа...“ и „Многу ти благодарам...“ па на човекот што си немал своја наметка најпосле му прекиснало, му прелило што се вели, па се симнал од коњот и сосе алишта се фрлил во реката.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ѝ рекол да се врати, го повторил тоа уште еднаш и пак уште еднаш.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Полека говорел за да може да го разбере по движењето на усните што сакал да каже.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)