Идејата на двата лика да направат мал речник на турцизми кои трајно ја запечатиле трагичната судбина на балканските народи, влијаејќи на нивниот менталитет, иако наликува на наивизмот со кој навидум Хермоген и Кратил кај Сократ расправаат за вистинитоста на имињата, станува магистрална филозофска идеја на овој одличен роман.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Злото ги погодува токму нив.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Старова цели и погаѓа токму во сржта на овие горливи прашања: до каде е Балканот, од каде почнува светот, и зарем не е таа имагинарна интелектуална дистинкција на Големиот Сјаен Свет и Малиот Темен Балкан само проекција на нечистата колонијална совест на Европа и светот?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)