подвикне (гл.) - и (сврз.)

Дигна ли рака на мене, само една шлаканица да ми удриш, знај оти таа декика си ода кај браќа ми, а ти т'чи си а главата со децата како знајш, — му рече Доста на Илка кога навистина еден ден по една голема Митрина тужба Илко ѝ подвикна и нарипа и тој да го последува брата си Стоја — да ја удри Доста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кучињата продолжуваа да лајат, а тој им подвикна и ја фрли гламњата што уште ја држеше в рака.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Обеси се“, му подвикнаа и му рекоа дека заради кобењето еднаш веќе самите ќе го обесат, и Сандре Самарија отиде со познатиот чекор на гусок да бара јаже и поздрава греда на некој таван.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ама да го имаш, зашчо ако го немаш, тогаш јаска лично ќе те стреља! - му подвикна и му ја пикна под нос цевката на пиштолот што наеднаш го извлече од зад појас. - Ќе те стреља като бесно куче!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Навистина не можев да се движам и навистина горев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Којт, на- подвикнав и им го стопорив чукалото како за потфрлување.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)