познава (гл.) - свој (прид.)

Тоа беа очи на рис, но премногу питомо-чувствени, способни да го покорат срцето со онаа податливост во која жената ја познава својата заљубеност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Откако ќе се проветри и осуши зрното секоја си го познава своето и пак назад го враќа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)