ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Се познава дека рабовите му се повлечени со линијка, боен е со сина боја што со некаква милиметарска симетричност се проретчува од рабовите накај средината.

Се познава дека преку него постојано се отвораат вратите кон Пеколот.

Местото каде што стоеше до пред малку сликата на мама беше празно, но се познаваше дека тука имало слика.

Езерото сега, бидејќи лето, пак го имаше наоколу оној појас што го паметев од порано, а по кој се познаваше дека е спуштено што од сушата што од тоа што била испуштана вода за наводнување на полето под браната.

Можеби испуштив некој шум од себе колку да се познава дека сум тука, но не можев да зборувам. Немав глас.

Малку се онерасположив кога разбрав дека е од пластика и од обично железо.

Воопшто не се познава дека е од пластика ова камче на мојов прстен.

Се познава дека не ја интересира.

Уф! се познава дека му изгоре папокот за мене.

КАТЕ: Се познава дека е од љубовник штом се радува толку многу. (пауза).

По тоа сите ќе ве познаваат дека сте Мои ученици, ако имате љубов меѓу себе.

Додека Вангел раскажува по гласот се познава дека ликува, особено што од капетановата лоза не останало ништо Жила не устана! Тажна приказна.

Откако Милка и Пелагија се одлепија една од друга, откако им се исушија солзите, оставајќи траги по нивните лица, првата можеше да го претстави своето момче и да се пофали дека оние две машки дечиња што креваат најмногу врева и од кои поголемкото е старо колку и нејзината Пеличка, се нивни, И по суратот се познава дека се наши не само по бојата! рече Милка.

Пелагија се стаписа на местото, се стаписа од благиот глас на жената и полека, полека, со така да се рече надчовечки напори ја заврте главата и жената влезе во нејзините очи веднаш тука зад вратничката, а со неа и целата градина и куќичката со последното сонце плиснато по белината на ѕидовите, и вратничката се отвора на внатре, насмеаната жена ја влече натаму, ѝ прави пат за да влезат во градината Дојдете, златни, да си поседиме пред мојава врата, со денови, мори златна, да не речам со години, те гледам поминуваш од тука со момичево во рацете и со некоја голема болка во лицето, одамна сакав да те поканам да ми влезиш макар во градината ако не во куќата! и Пелагија нема сили да се спротивстави, таа дозволува мекиот допир на жената да ја води по патчето сѐ до поплочената ширинка пред вратата на куќарката каде што има малечка масичка и неколку столчиња без потпирачки наместени околу масичката и веќе седи на еден од нив, а на другиот до неа малечката Пела, и уште, уловува дека тетката седнува до неа без да престане да зборува Ако си калеша и со црно во срцето, ти си убава, и не знам дали има поубава од тебе, и по лицето ти се познава дека си и добра, твојата појава зрачи добрина! и во исто време претрчува внатре низ отворената врата и мислиш дека оди натаму а таа се враќа со подавалник на кои има чинивчиња со слатко и пресна вода во стаклени чаши Добро ми дојде, златна, во куќава, ајде, касни од слатково, јас самата го имам правено, онде од зад куќи, имам две дуњи, погледни, како сонцето што свети така и тоа свети, како твојата невидлива светлина, златна, како твојата невидлива добрина, златна, а тоа што свети во исто време и боли, мила, твојата невидлива болка, касни, заблажи се, ти ја знам болката, со денови, со недели, со месеци сноваш по уличкиве и бараш брлог оти онаа коруба сега е зграда, ене ја, ги надвишува сите куќи и вие морате да се иставите од таму, е, златна на тетка, не знам зошто, ама моето срце те одбра тебе, така да знаеш, те одбра тебе и оваа топка радост и оваа жолта заштита, вие да ми бидете радост на старост!

Само опашката мрда помирливо и по тоа се познава дека гордиот Фигаро бара милост.

Божем мора да се познава дека споменикот се однесува на загината жена.

Месечината и вечерва има облик на срп и од далеку се познава дека е носталгична по изгубениот чекан.