поигрува (гл.) - на (предл.)

Сјајот на недалечниот оган поигрувал на нивните лица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Падна. Но телото и понатаму му мрдаше како да му поигрува на земјата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ги следел со поглед додека не сфатил кои се тие - Чучук-Андреј и Цене Папчев, првиот недолекуван во детството од косопас, вториот широколик, првиот врзан за вториот со нема почит, вториот зет на првиот веќе шест години, обајцата молчаливи, тихи, мускулести.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)