покани (гл.) - другар (имн.)

Изговарајќи некакви волшебни зборови ја барав врвцата со клучот, отклучив и со широко движење на десната рака ги поканив другарите да влезат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Одеднаш се стушти. Надојдоа облачишта и фати да врне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Посакав да се правам важен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ја претрчавме улицата и тревникот кон нашата зграда, се втурнавме во влезот и малку наврнати втасавме пред вратата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Денес кај мене!“ ги поканив другарите.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога заврши петтиот час уште повеќе засили.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)