Луѓето рекоа: - Ете, отидоа и тие... Злото си го понесоа в гроб...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Калуѓерот го врза коњчето за портата од црквениот двор и се запати кон групата луѓе што седеа на гробовите. – Христос посреди нас, браќа! – И јест и будет, оче дуовниче – му одговори поп Јаков и сите настанаа и со ред се прекрстија пред иконата на Богородица, која калуѓерот ја симна од коњот и ја понесе в раце, па ја бакнаа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)