потсети (гл.) - дека (сврз.)

1.  Интервјуто го водеше Сашо Карапанчев, на 19.IV.2011, во Скопје. Архивскиот број под кој е заведен предметот во Основниот суд Скопје II – Скопје е: VII П.бр.1680/97.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
2.  Бидејќи оваа јавна исправа веќе не постои во нашиот правен 190 систем – се чини умесно да потсетиме дека во поглед на работната книшка, со донесувањето на вториот ЗРО (1993) во „транзицијата“ се избришаа две мошне добри одредби од поранешниот прв транзициски ЗРО (1990): прво – веќе не се предвидуваше изречната забрана дека во работната книшка не е дозволено да се внесуваат негативни податоци за работникот (чл. 49, ЗРО/90); и, второ – беше избришана одредбата која предвидуваше дека, при предавањето на работната книшка на работодавецот, овој е должен на работникот да му издаде писмена потврда за приемот (чл. 50, ЗРО/90) – што подоцна, во праксата, се покажа како плодна почва за разни манипулации и уцени врз работниците.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Претпоставка е дека се погреши во политиката на воведување на новиот начин на зачленување бидејќи, кога луѓето ќе се прашаа поединечно „дали сакаш да бидеш член на синдикат?“ многу полесно велеа не, отколку да.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, само да потсетиме дека овде говориме за периодот кога сѐ уште релативно добро се живееше и условите за работа на работниците беа добри, а кршењето работнички права беше поретко и затоа луѓето мислеа дека ним не им е потребен синдикат.2 Познато е дека ССМ, главно, се финансира од уплатата на членарината од страна на своите членови-синдикалци.3
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сакав да се потсетам и се потсетив дека редовно ѝ турав вода и ја негував. А сепак, растението венееше.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се почувствува побезбеден и што е најважно, се почувствува повторно важен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тоа е начин да се преживее, тие се сите тука свои на своето, тој е дојден и заглавен во туѓ град меѓу туѓи луѓе, во туѓа средина во која единствена смисла има да продолжи да ја држи функцијата, инаку е никој и ништо - се правдаше самиот пред себе си, а оној темен дел од желбите ќе се појавеше ненадејно од темните келари на неговата душа и ќе го потсетеше дека се лаже: „Не се прави наивен”, ќе се соочеше со себе си; неодамна самиот пред германските власти ја издејствува смената на Сабтај Салтиел, но и преземањето на неговата функција, стана и претседател на еврејската заедница на Солун.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Овој „старец” ќе цица, ќе ја валка својата постела, ќе го носи името на предокот; оние од неговото старо поколение коишто сѐ уште се живи, ќе уживаат гледајќи како нивниот стар другар од ловиштата и битките мафта со своите малечки екстремитети и вреска; штом ќе проговори, ќе му ја наполнат главата со сеќавања за починатиот; строгата обука ќе го „поврати” неговиот поранешен карактер, ќе го потсетат дека „тој” бил гневен, суров или широкоград, и тој ќе биде убеден во тоа наспроти секакво доживување на спротивното.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Одреден дел на неразбирливост на говорот и на постапките на шизофреничарот ќе ни бидат поразбирливи ако се потсетиме дека во него постои примарен расцеп уште од шизоидната состојба.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Да се потсетиме дека Прометеевата казна се состоеше во тоа да си ја разорува и прождира сопствената утроба („сакав да ја искорнам сопствената утроба зашто беше толку многу гладна”), додека беше закован за карпата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
„Ти не знаеш како е кога си дома сам. Нема кој да те пречека, нема кој да ти принесе да јадеш, дури и да те потсети дека треба да јадеш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Заболекарот бездруго ќе те потсети дека со каква мерка ќе мериш, со таква и ќе ти се мери.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Една црвена тркалезна самогласка утрово ми се препречила како коска во грлово и сега само аам и еам, само иам и оам, само уам...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Сите тие аам-и и еам-и, се некои кревки ластарчиња, витици кои потеруваат самогласките во мене за да ме потсетат дека јазикот, наспроти нас, е долговечно битие кое не престанува да потерува младици и низ постојана возобнова да го запишува и нашето име во нив.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Тивката јасна и свежа есенска ноќ даваше можност да се слушнат и петлите како пеат во Маково, Рапеш, Чаништа, та дури и тие од преку река во Бзовиќ и Старавина и на големо нивно изненадување, сега се слушна аскерската бурија не од Маково, туку од Старавина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нарипаа сите, спремни за борба или бегање, а Пере прв проговори: — Има право Толе што не потсети дека луѓево од ова село не се за вера.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Една мошне развиена машина со електронски мозок се нарекува “Charactron”, а големиот сметач за експерименти од нуклеарна физика дури се вика “Maniac”. (заб. на прир.: само да потсетиме дека првото издание на книгата “Светот како лавиринт”, кое на моменти прозвучува неверојатно актуелно и од кое користиме делови, е објавено 1957-та година) Athanasius Kircher, Проучување на оглас okno.mk | Margina #26-28 [1995] 204 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 205
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Зошто? - Зашто со каменот што го фрли ме потсети дека може да се одрони камен, па тој што е одзади да страда од каменот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Можеби стануваше збор за испратен предзнак кој требаше да те потсети дека и горе во испустениот простор (помеѓу небесното море и твојата насмевка) не е сѐ празно.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Се чуди од каде ви е информацијата дека ѓерданот и е одземен со единствена намера нашиот виден раководител да и го подари на својата секретарка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Недостасуваше да ме потсети дека ножичката е нејзината најпосакувана алатка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И уште напомена дека таа многу не држела до посебните признанија.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Си помислив, сепак постои правдина, како што постои и сонцето што секое утро повторно се појавува по темната ноќ само за да не потсети дека убавото не умира.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Притоа должен сум да ве потсетам дека другарката Цвета Басотова тврди оти многу ретко го носела тој ѓердан.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И токму се понадевав дека се се движи кон доброто а за моето ерѓенство се разгорува уште едно огниште, наеднаш сфатив дека таа ти дошла или да ми стави оглав или да се одмаздува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се обидов да ја потсетам дека само се обидувам да ги исполнам нејзините желби, а таа се насмеа: „Ајде, не брани се! Подобро е понекогаш и да отстапиш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
‌Да се потсетиме дека хомосексуалноста, како посебна класификација на сексуалното однесување, сексуална желба и сексуален субјективитет, првобитно се изнедрила од искуството и од концептот на родова инверзија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ѕвечкањето на коцките мраз во чашата во неговата рака го потсети дека повторно пребргу го испил пијалакот, пред да се стопи мразот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Можеби и Дмитар-Пејко го видел во очите на својот судија она што тој сега го гледал под веѓите на тие двајца кога прашал без зачуденост дали тие бараат лоша крв во него, дали ќе го сечат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Неговиот нож му стоел над очи кога еден од нив, Андреј или Цене, го потсетил дека пред тоа замавнал за да убие.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Никифор Ганевски го потсети дека абердарката има два краја: едниот пука, другиот може да падне врз тилот на тој што ѝ го стиска чкрапецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Шепите видливо му бабреа од надојдена крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зачудениот поглед на рецепционерката, која додуша се имаше изнагледано сè и сешто, го потсети дека маската е се уште на него.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
За среќа, можеме да се потсетиме дека зборот “дом” е доволно силен да преживее било какво осквернување од обидите на трговците за правење профит.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ако имаш забрана, повторно можеш да измислиш обврски од типот дополнителни часови по некој предмет и ревносно да ги посетуваш, па кога еднаш нема да излезеш, дури и мајка ти, која ти води евиденција на движење со минутажа, да те потсети дека ќе пропуштиш важно предавање.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ја погледна Херкулина. Таа го искористи моментот за да покаже кон својот рачен часовник и да го потсети дека времето за посета истекло.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не оставајќи ѝ време да реагира, ја повлече со левата рака, а десната ѝ ја стави околу вратот и му викна на Сатурн Волшебникот: – Одете си! Сатурн побегна избезумен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Професор Алекс потсети дека Сахара токму и само заради својата големина е многу поголема од останатите пустини кои исто така се наоѓаат во суптропскиот појас, значи заради оддалеченоста на главниот дел од нејзината површина од морето, заради што облаците, кои ги нарече здив на океанот, и реките кои ги спореди со папочни врвки, брзо умираат.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Да се потсетиме дека во Belle Haleine долгата густа коса го карактеризира женскиот лик на Duchamp.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ако ни биде дозволено да ја парафразираме Јунговата анализа, би можеле да речеме дека тогаш кога Duchamp “свесно” почнува да минува во потсвеста, нему му станува “врело долу”, бидејќи ја открива Невестата (т.е. она што се нарекува анима, потсвесниот женски принцип што постои кај секој маж).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Да се потсетиме дека третиот степен на вештината 95 (rubedo или iosis) се одликува со засилување на топлината и светлината.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Значењето на 98 имањето или немањето коса веќе беше нагласено кога се разгледувани Tonzura-та и L. H. O. O. Q.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Можеби и немам на кому да му пишам и да го потсетам дека исто вака мирисаат во овј час тревите на Ерменија и на Македонија, можеби поскомињаво и полуто зашто таму тие се поени со крв и со гниење месо.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Климент Камилски имаше уште многу податоци од западните извори за јаничарството, но Татко го потсети дека беше време да се задржи на главната цел на нивниот проект: дали во списокот да се задржи овој збор и неговите деривации во балканските јазици, зашто ги очекуваше работа врз уште многу други зборови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако потсетија дека за утредента претстои разгледување на судбината на зборот кодош во балканските јазици, тие првпат откако работеа заедно излегуваа во градот среде бел ден.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од една страна, тој период наивно се глорифицира и митологизира, додека од друга страна со бирократска педантерија се набројуваат злоупотребите, компромисите и неуспесите од тоа време со цел да нѐ потсетат дека таа величествена заблуда не смее да се повтори.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ме потсети дека на означеното место веќе ме чекаат Арафатовите луѓе...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Гласот на Бешир ме оттргна од сината размисла, загледан во далечината, од каде што беше исчезнат белиот Галеб.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Болката која преминува во сладост ќе ме потсети дека јас сум во реалноста, но дека и јас имам право на свој сон.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Јас го правев тоа со страст што ме опијануваше, шмукајќи ја првин едната, а потоа другата брадавица, апејќи ги цицките чие менување на облините го чувствував на површината на усните и јазикот, кој застануваше на места за потоа одеднаш да направи свиок со врвот, да притисне, да потсети дека јас сум тука и дека таа игра не е надвор од мене, дека таа е дел од моето рацио, дека знам што правам и дека знам зошто го правам тоа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се покажа дека и Чана била надвор, шетала околу зградата, била и она во градините за да се потсети дека на крајот од реката Вардар, десно горе, на Кожуф е нејното село најгоре во планината и градините како балкони на небото, а додека таа била надвор и додека одела кон првиот влез за да види како се сместуваат луѓето на таа страна, не го видела Дине Бочаровски, ама надвор биле децата од двете жени, само не можеше да се разбере дали мисли децата од двете жени на Дине или токму значеше деца од две жени.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Редно е да потсетам дека и при најобичните пребарувања по спомнативе тровчиња сведок сум на многу необични настани кои упорно настојуваат да им се придружам и јас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Не постои слеп пат“, ме уверуваше Пеперутката, „освен во случаите кога станува збор за некоја стапица“. (Ќе потсетам дека и ноќта за која зборуваше Пеперутката, беше ноќ на полната месечина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сакам да го потсетам дека е вљубен и дека само вљубените се надарени да шлапаат боси по водите на илузиите, да негуваат во размислите градини од лажни претпоставки и да донесуваат произволни заклучоци.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Множење со нула Не ме фаќа место, не сум овде во оваа одломка престорена во космос блудам и во отсутност преминувам « тегоба во тегоба » сѐ додека зборот не исчезне и тој ли осуетен, сетен анаграм сѐ додека повторно не се овоплоти - помалку алегорично, повеќе пародично - и не нѐ потсети дека меѓу двата света освен двата постои некој трет за некој друг не за нас за минус еден за минус два за минус сѐ додека не остане и не стане сѐ прааззззннноооо ОО 00 оо
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Дали можеби таа, во својот, за мене долг и непознат живот, доживеа неубаво искуство со маж, кој поради друга жена ја оставил без збор?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Седната на една импровизирана клупа на плажата, широка штица прикована за два трупца, Надица ме потсети дека токму во нејзината париска гарсониера го слушнав гласот на Киш.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Треба да се потсетиме дека во тој момент американската култура и уметност беа доминантни; да се почувствува нов европски дух надвор од Турин или Дизелдорф беше огромно откритие и нешто што му даваше нова надеж на нашиот стар континент.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Големите инсталации, скулптурите и витрините се дела на голем скулптор со вистински осет за материјалите и идеите коишто го надминуваат духовното, антрополошкото, и алхемичното, приближувајќи се до архитектуралното. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 89
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс имаше визија, имаше иднина, и со својата енергија ѝ вдахна живот на европската култура.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Десно е Китка, а лево е Водно, тоа го знаеме, ама да се потсетиме дека врвот на Водно е висок 1 066m.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Слушајте го и ова: - Во непосредна близина на спомен-костурницата на борците загинати во Народноослободителната борба - да се потсетиме дека Куманово е град на првоборец и херој, во него и во Прилеп пукнале првите пушки - е создадена голема депонија: ѓубре, градежен отпад, стари автомобили, делови од стара покуќнина, и апарати за домаќинство - сето тоа расфрлано на десетина хектари површина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во однос на бугарскиот стратегиски интерес во Македонија, британските експерти истакнале дека тој бил "двоен…прво, поседувањето на Вардарскиот басен би ѝ овозможило да ја одвои Грција од Југославија и да добие заедничка граница со Албанија; ситуација која во случај Југославија да се дезинтегрира би ја направило Бугарија доминантна на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Како и да е, не земајќи го предвид сигурното противење на Грција и Турција на отстапување територии на кој било дел од егејскиот брег на Бугарија, треба да се потсетиме дека Бугарија има голем дел од брегот на Црното Море".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Водникот кој потекнуваше од неговите места, едно двапати му прости и го потсети дека тоа е забрането.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но дозволете ми да ве потсетам дека оваа мистериозна моќ и оваа двојна персоналност се замислени да произлезат чисто како консеквенца на меморизирање а потоа автоматизирање на група симболи и правила за нивно манипулирање (попрво одошто како консеквенца на сексуални злоупотреби во младоста или хистерична персоналност кои што се нормални причини за безредието на повеќекратната персоналност)!
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
- Веднаш, веднаш, - рече Љаке и, потсетен дека се задржал повеќе одошто треба, тргна да си оди кон шаторот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
А да го кажам и тоа дека другарот Едо, бившиот наш директор, на излегување од канцеларијата на правникот, се подврати и ме потсети дека таа пушката на чуварот треба да му ја вратам...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ги остави пред „Холидеј ин“ во Скопје. Како што не заборавија да го потсетат дека ќе го чекаат да оди во Гостивар.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Бучавата за којашто дури сега стана свесен го потсети дека синоќа, кога си легна и се затаи да заспие, ја чу истата оваа необична бучава и ја слушаше сѐ додека не се сети дека таа доаѓа од реката.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)