АНЃЕЛЕ: Седи со здравје, кумо. (Ѝ бакнува рака). Ако појдам кај кумон Донета што да му речам?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Татко ѝ беше толку многу зафатен со работа, што таа скоро не го видуваше ниту еднаш неделно и тоа ако појдеше кај нив.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Таа скоро секогаш кога сакаше да го види братчето ме молеше и мене заедно да појдеме кај нив дома.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Додека нѐ држат нозете ќе одиме по нашите мажи. Потоа ќе појдеме кај валијата и ќе се жалиме.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Жени, рекла игуменијата Минадора. - Месете погачи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Одеднаш се присети на нишалката што ја доби брат ѝ и за родениот ден и појде кај мајка си.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
ЛУКОВ: Одлично. (Му го подава писмото што го имаше Фезлиев.) Сега, веднаш со ова писмо ќе појдеш кај Иванов и ќе му ја раскажеш случката.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Овој сега е во состојба да ти рече сѐ, а јас го знам и како човек, што знае да биде и молчелив како земја,особено кога ќе појдиш кај него по белешка за исплаќање на твоите трудоденови.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Стасал да појде кај берберот и сега лицето му изгледа празнично жисто.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Секое одење на пазар, Силјан, уште неслезен од коњ, прао ќе појдеше кај лебарниците и ќе земеше еден топол сомун ас екмек и ќе си купеше тан - алва, та ќе јадеше.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
На брзина ќе се облечам и празнично свечен ќе појдам кај својата свршеница.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе појде кај својот началник кога ќе ѝ се здодее да ме чека, ќе стапне на првиот дрвен басамак и веќе не ќе е ни агент ни копнеж по шампанско. Еден сигурен крај, ништо повеќе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Уља ми вели да појдеме кај Мисајлета Ковачот. Кај Прпушовци. Знам дека тој нешто се разбираше, на мнозина им имаше извадено заби шупливи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Кој ќе ми прати мене писмо, велам , зар децата !ми порачуваат да си појдам кај нив.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Веќе се растураше пазарот, му плативме на анџијата за сеното, а слушаме вика човек. Ќе си одиме, не си одиме, ама нешто како да нѐ натера да појдеме кај човекот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И Јон ќе ме погледа, погледа, па ќе го земе кандилото и ќе појде кај Доксима Тренчески да му тури газија, да му го намести фитилот. ***
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Штиковите им светкаат во темницата. - Заколете ја, бре, вели војводата. Заколете ја, кога не се разбира. - Заколете ме, велам, побргу да си појдам кај децата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А така момчета, вели и појди кај едни, појди кај други, не куражи и благодарја ви на учението, ни вели и ние: покорно благодарим, ќе му одречеме, а шумата свети, мислиш сонцето заборавило да зајде, да се тргне од неа, а сонце нема, небото на твоите рамена се потпира и тука учевме сѐ што си има една држава за да напаѓа и војната си тера и првин се бориме со Грците и со Англичаните и дење-ноќе во окопи, со цела спрема и не смееш да заспиеш, оти ако те најдат заспан, ќе те врзат на сонце, ако е сонце, ако не е дожд, и така ќе скапуваш, 123
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Колете, велам, заколете ме! И јас молам бога побргу да си појдам кај децата, велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Не знам што да направам за да ти помогнам, му велам јас на Мирчета, да појдеме кај Маса Ќулумоска, му велам, може таа знае некој маривет. Нека ти закуша, го наговорувам...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некој од нив, воден од сочувство, одлучи да му помогне на Акакиј Акакиевич барем со добар совет, велејќи му дека тој не би пошол кај реонскиот началник, зашто може да се случи реонскиот, сакајќи да заслужи пофалба од претпоставените, и да го пронајде на некој начин шинелот, тогаш шинелот сепак ќе остане во полицијата, ако тој не им достави законски докази дека шинелот му припаѓа нему; туку дека е најдобро тој да му се обрати на едно значајно лице, дека значајното лице, откако ќе испрати писмо и ќе се поврзе со оној со којшто треба, може да направи работата да тргне поуспешно.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тоа беше оној ден кога појдов кај него со надеж дека Лена овој пат ќе го прифати разговорот за работи за кои не можев да дознаам од друго место.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Вака, кога Петко ќе стане поп, тој ќе си служи на „неговиот света Илија“ за здравје, за душата од татка му, од деда му Петка, од мајка му Трна, која одамна беше појдена кај мажа си и умрените дечиња, и така ќе ги користи и овие дваесет гроша што му ги плаќаше на поп Спира за секоја служба.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Учебната година се сврши, учениците си отидоа секој дома и наш Крле си појде кај татка си, во Жиовчевата куќа, да живее заедно со зарачницата своја, Анѓа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По неколку дни му се смилило на Силјана да појде кај трлото да си ги види јагнињата, чунки тогај се јагнеле.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
И за вистина, Силјане, клетвата од старецот, што ги колна прадедови ни, ни се исполни и до неколку години сите деца од лошата сипаница изумреа и останале сите како црни кукавици без челад; да му е милост на Бога, зер нејќел да нѐ сотре сите, ами и дошол на старата од стариот на сон за да им каже на дедови ни да појдат кај изворите и во едниот извор да се искапат, та ќе се сторат штркови, и да прелетаат бело море и црно, та да појдат во вашата земја и тамо челад да родат и да ги изгледаат, та пак овде да си дојдат и да се искапат во другиот извор, та да се сторат пак луѓе.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Секое одење на пазар, Силјан, уште неслезен од коњ, право ќе појдеше кај лебарниците и ќе земеше еден топол сомун ас-екмек и ќе си купеше тан-алва, та ќе јадеше.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Појди кај мене дома и речи: „Ме прати Арсо, се пишманил, нејќе за ручек месо со праз, туку месо со компири.“
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Нејќам со компири, туку месо со праз.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Најпосле Милчо реши тој да појде кај неа.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Тука накрши гранки, ги собра под мишка и појде кај девојката.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Беше речено да појдам кај кумата, да се поврзам и да се оѕвијам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
После ќе појдам кај Оливера Поточка Форевска, ќе ја побарам за да се истушам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И после ќе појдам кај радиото, ќе го вртам и ќе барам да се јави „Гласот на Демократската влада на Грција“.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе појдеш кај многуте.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Даме: „Да не е водата, сега би можел да појдам кај Младена.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
А јас ќе појдам кај Веснината учителка и ќе ја замолам нешто.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)