прави (гл.) - сега (прил.)

Радиото кажувало каде се движат партизаните, а овие пустината нив ги бараат. – се подзамисли дедо Ѓорѓи – Што да правиме сега?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Таа тишина ги содржеше сите болки на мештаните, сите зборови нивни мисли, сите стравови од огорченоста и барањето на одговорот на тоа тешко прашање: Што ќе се прави сега?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
А ние не сакавме по никоја цена да појдеме без козите – прифати веднаш Чанга. – Разбирам, разбирам – продолжи загрижено градоначалникот – но што ќе правите сега со овие кози? Ќе ги продадете, заколете или...?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Му одговорија градските жители: Тоа е гробот на божјиот човек, кој дојде од Јудеја, и го навести она што ти го правиш сега...
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Пискулиев ја сети како нежелена несреќа што го погаѓа непријатно. Но што да прави сега? Станало, станало.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Долго размислував кој ден и на кој начин да го сторам ова што го правам сега.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Во првиот момент се осети потчинет, ограничен во своето самовластие, но веднаш се успокои, и како да му се симна некаков товар од грбот, па му вели на Стојчета: — Шо има ново? Шо ќе правиме сега?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овој во кратко ја разбра работата од Толета и наполно ја одобри.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Цела ноќ веселба. До утрината... Што ли прават сега?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Што ќе правиме сега? - очајно ги закрши прстите мајката.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Ама ние не пиеме вода. Што ќе правиме сега? - Ние не трпиме вода ни во чевли - почна да попушта домаќинот, готов и да се пошегува.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И за тоа престапно поведение се прави сега виновна Русија, и тоа официјална Русија што немала ништо заедничко со нејзиниот народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Што да правам сега?“ - размислуваше Соња стоејќи пред вратата на училницата.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Најсетне сите дрварчиња ги кренаа испотените чела и гласно извикаа: „Ги кутнавме сите десет стебла! Што да правиме сега?“
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
И сѐ, што правеа сега, пред нивните очи, тие две раце, изгледаше како да го прават од шега, но сепак сѐ беше така одмерено и меко, толку точно и без ниедно непотребно движење ни на малиот прст, што тоа беше просто волшебство.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Немав време да одам дома. Од 6 до 9 часот ставав цени и декларации на фустанчињата и, кога ќе се размрдаа женичките што работат во ТТК банка и во сите други фирми и фирмички, веќе од рано, уште пред паузата нивна, имав промет како што не правам сега за цела недела.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Што ќе правам сега, со пет шолјички и шест тацни?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Море, си реков, зар си ба мајката, се дамлоса над мене. Еда, што да се прави сега, обајцата загинавме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и се враќаме пак назад, по истата трага со лазење и го наоѓаме Бугаринот кај што го оставивме, можевме и да го отепаме, ама ај, си велиш човек е, може тој ќе те носи ако те ранат, и што да правиме сега со тебе, му велиме, што ќе кажеме за тебе, а тој - вие сте ми мајка, вие - татко, ако ме кажете ќе ме стрелаат и нѐ моли, ни ја пика главата под колена, се митка ко живинче, се уплашив, вели, ама да не кажеш ти, му велиме, не, вели, уплашениот е секогаш уплашен, ме фати голем страв, вели, ме сопна и не можев да се помрднам, и го целива ножот, се колне и после фативме двајца Грци и тие ни кажаа дека ќе нѐ удрат два полка, еден грчки, и еден англиски, и ноќта зедовме наоколу сѐ миниравме, ископај чиневме дупка и наполни ја со дробен камен, со чакал, и среде камењата ќе врзиме по пет бомби во китка, со тел, сите дупки ги врзавме со една жица и кога наближија војниците, ги дрпнавме мините,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што да се прави сега: од кај да покажеш глава, куршум те пречекува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што да се прави сега, господе, си велам, никако не си.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што ќе правиме сега, му велам на војводата, кај ќе одиме и што ќе се пишуваме, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што ќе правиме сега? Кој сака нека се тепа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Но Христос му одговорил: - Јас што правам сега, ти не разбираш, но подоцна ќе разбереш...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Од таа напара не го права сега тоа напарки — попреку нарилник — специјална направа која му се тура на добитокот на устата да не направи штета кога работи со него човек насадам — нафрлам снопје на гумното.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога ги скротнаа воловите, не почнаа да играат комитски игри како секој ден, туку наседнаа на една ледина и заумено молчеа како тие да беа оние што требаше да видат што ќе се прави сега.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Што ќе правам сега? Да го разбудам, белќим е уште рано.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Кај се тие возила, стопанкина му? (Во која мајчина ќе одите: знаете ли вие каде е Албанија?) Па што ќе правиме сега? (Почекајте да видиме, да се избистри...) Ај, нека се избистри, ја потпира Трајан изврзаната рака на колениците.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Што ќе правиме сега? - прашав како некое мало беспомошно дете.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
БОРИС: Еве излегов од затвор. Што да правам сега? МАТЕЈ: Што правеше пред да отидеш?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Па што да правиме сега? - праша Коте. Сега Проедросот, со рацете на масата, ги погледна братучедите и сакаше малку да земе здив пред да ги праша што ќе ги праша, но толку тогаш крцна трказот на вратата, влезе жена со послужавник в раце.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ај, тогаш може да беше детинска симпатија; нешто што брзо се врзува и брзо се кине, но што е ова што ми се прави сега? А и Михајло Горачинов...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)