праша (гл.) - татко (имн.)

Минаа неколку недели... Гоце во Кукуш се извиде со роднини, пријатели и другари уште од своето детинство.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- И после? - праша татко му.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- А, Гоце, како оди учењето? - го праша татко му. - Добро, многу добро...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Не разбирам на каков јаничарски принцип мислиш? праша Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- праша татко ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Требаше веднаш да го прашам тато или тетка Рајна за која жена татко ми мисли да се жени, зошто го одлагам тоа?
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сакав да го прашам татко ми зошто уште ја нема мама, убедена дека таа досега стопати ќе дотрчаше.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Се разбира, не се осмелував тоа да го сторам без да го прашам татко ми, но и за да го прашам немав доволно сили.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Што е, - праша татко ѝ на Невенче, - кој се радува и зошто?
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Ајде кажи, што беше работата? – праша татко ми, сечејќи леб.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Што правиш таму?“ - го праша татко му.  „Чекам да се тргнат облаците - му одговори подзамижан малиот - сакам да ги видам.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ми се врати Ристо мој без заби, сокапан и осрамотен како татко му...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Го праша татко му: Што ти е чедо? А тој: - Ме изнатепа даскалот. - Зошто? - го прашав.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И писма почнаа да стигнуваат од Америка. И пакети. И пари.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И колку што подигна нога за да го стапне, се втурнаа мажите, и го спречија. Кој знае, може ќе го убиеше... Ама него за малку што не го убија.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Си се тепал?“ строго праша тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Не беше ништо страшно. Не ме боли...“ реков, „зошто за една гребнатинка да ве вознемирувам на работа“. Не реков ништо за крвавата маица.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Зошто не си телефонирал?“ ме галеше мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Колку беше големо ова дрво пред нашава куќа, прашав бидејќи бев утврдил дека веќе не се сеќавам, но скрив оти мојата сенка шеташе по неговата гранка. Оревот, праша татко ми?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не мина долго време, Мајка, сакајќи да му даде друг тек на разговорот, напуштајќи ги своите сентиментални спомени, ненадејно го праша Татко, кога тој веќе се внесуваше во читањето на една книга, со која сакаше да заспие: – Што стана подоцна со грофот Чано? Како заврши?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Што те боли?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- продолжи да ме прашува татко ми.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)