Не само механички, веќе не знаеше кога го лизнува прстот за да ја преврти страницата, а кога посега по чашката за да отпие од вињакот или кога ги подава прстите за да собере некоја семка.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Пожарниот се проѕевна и ѕирна надвор, кон жешкиот песок, а фигурата на креветот, која се викаше Ливајн, преврти страница и си ја поднамести перницата под својата глава.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)