Малиот претура низ торбата.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Максим, седи на чело на трпезата, од кај пенџерето што гледа на југ, на дворот и гумното, го достигнува пагурчето, вели Бог да го прости но не отпива како што носи редот и како што очекуваат другите; вртејќи го низ раце пагурчето претура низ главата и одбира мисли и зборови со кои ќе може да ги натера другите д се согласат со она на кое мисли да ги повика, а пак да изгледа како тие него да го повикале да се согласува со нив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Па не знам, не баш…
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
И додека тој го сучи пагурчето и молчејќи претура низ главата, легачот поставен сред одајата, шумно плапоти.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)