За таа цел, за да ја наложат својата волја, грчките попишта прибегнуваат кон разноразни лукавства и насилства.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ова сознание убаво се вклопуваше во неговата занесна природа кога, не можејќи да најде брза и логична разврска за настаните со кои немоќно се соочуваше, па прибегнуваше кон метафизички размисли.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)