Му ги одврза ли Господ нозете на Санета од земјата, му ја пресече ли ортомата со која беше зајамчен за неа, му ја излечи ли болката во исушените и вкочанети нозе, му даде ли сила со летање да си стигне и да си прилегне во гробот, само тој знаеше и никој друг.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
ТЕОДОС: Уште малце да се одморам...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: Спиев. Чекајќи те така, еве, си направив киска цвеќе. (Мириса.) После прилегнав во ладон, ме фати дремка.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Кога дојдоа кај колибата на дедо Иван, старецот се одмораше, прилегнат во сенката на тремот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)